เพราะทุกข์จึงลุกขึ้นสู้
สายน้ำแห่งรัก
ขอบคุณเหลือเกินความทุกข์
ที่มาปลุกมาปลอบมาชอบฉัน
รินรดความหม่นเศร้าทุกคืนวัน
ทอประกายความโศรกศัลย์ลงจับใจ
หากขาดทุกข์มิล่วงรู้คำว่า "ท้อ"
มิล่วงรู้ใครดีต่อตัวฉันได้
มิล่วงรู้สัจธรรมเป็นเช่นไร
มิล่วงรู้ว่าใครมิตรสำคัญ
เชิญเอ๋ยเชิญทุกข์
เชิญมาซุกอยู่ในใจเป็นจอมขวัญ
เพียงขอปันเนื้อที่สุดสำคัญ
ให้สุขนั้นเข้ามาบ้างก็ยังดี
เพราะสู้ทุกข์เสียจนใจกระด้าง
ความอ้างว้างสาดซัดใส่มิหน่ายหนี
สู้สุดใจสู้ทุกข์ทุกนาที.....
ขอชีวีสุขเพียงน้อยคอยมาเคียง
จักเก็บสุขไว้ในใจส่วนลึก
แน่นผนึกด้วยคำสำเนียงเสียง
สู้-สู้-สู้ สู้สุดใจไม่ไหวเอียง
ไม่เบนเบี่ยงกำลังใจใฝ่ศรัทธา
......ส่วนหนึ่งจากหนังสือ "ผ้หญิงคนนี้ชื่อ ลินดา" ของคุณลินดา ค้าธัญเจริญ...