โคลงสี่สุภาพ โกรธเกลียดกลืนเกลื่อนกล้ำ กดไว้ อกเอย นึกนิ่งนานหนักไหน แน่แล้ว ตราชูชั่งเตือนใจ จำใส่ หัวเฮย จักเกิ้อกูลดังแก้ว กล่อมแก้วตัวตน อดทนเพียงผ่านพ้น ผิดพบ ดีเอย เหตุที่เกิดเทียบทบ เที่ยงแท้ พากเพียรจ่อจิตจบ จริงดั่ง คิดนา เราจึ่งมีสุขแม้ ไม่แม้มีเสมือน