บทเพลงแห่งดอกไม้เถื่อน ยามเมฆครึ้มฝนจากฟ้าก็ปรากฏ ดอกไม้สดชูช่อริ้วและพลิ้วไหว เบ่งกลีบบานรับน้ำฝนอันชื่นใจ มาลูบไล้หล่อเลี้ยงและโลมดิน แล้วบทเพลงแห่งดอกไม้ก็เวิ้งแว่ว ดังเจี้อยแจ้วกังวานอยู่มิรู้สิ้น ไพเราะสุดเสียงเอื้อนเอ่ยกว่าเคยยิน เสนาะจินต์สนิทใจในลึกซึ้ง แหละดอกไม้ค่อยระบำตามจังหวะ อิสระ อิสระ จะฝันถึง อุดมการณ์หาญกล้ายังตราตรึง พร้อมปลุกให้ห้วงคำนึงตื่นนิทรา บทเพลงแห่งดอกไม้ยิ่งเข้มข้น จนหลั่งล้นเลือดบรรเลงเพลงความกล้า ที่คอยปลุกทุกดอกไม้ในวิญญาณ์ ให้เปิดตา เปิดใจ ให้รับรู้ รับรู้ถึงความยากลำบากเข็ญ รับรู้เพื่อจะเห็นความเป็นอยู่ ดอกไม้เถื่อนทั้งนั้นที่หยัดชู พร้อมสาดเลือดต่อสู้ทุรนทุราย .................................................... .................................................... .................................................... .................................................... หากว่าหวังแห่งดอกไม้ยังไม่สิ้น หากทุกชีพชีวินยังจุดหมาย ร่วมภาระฟันฝ่าอย่างท้าทาย เพลงดอกไม้ก็จะดังทั้งท้องฟ้า
26 เมษายน 2550 07:06 น. - comment id 687890
อยากเห็นดอกไม้แห่งความดีบ้าง จะมีไหมหนอ
26 เมษายน 2550 11:50 น. - comment id 687960
**.. บทกวีงดงาม ขอคาระวครับ
26 เมษายน 2550 12:35 น. - comment id 687978
แทนมิตรภาพ
26 เมษายน 2550 13:03 น. - comment id 687996
ดีจ้าน้องซ่าสสสสส์...... น้ำฟ้าหลั่งสั่งลาน้ำตาร่วง สิ้นเสนอในแดดวงที่ห่วงหา ไร้คำถ้อยร้อยว่ารักเคยทักมา ในภายหน้าขออย่าพามาพบเจอ .................................. เห็นกลอนกล่าวถึงฝน....เลยมาอารมณ์นี้เลยอ่ะจ้าน้องจ๋า หุหุ
26 เมษายน 2550 13:43 น. - comment id 688009
งดงามทีเดียวครับ
26 เมษายน 2550 22:51 น. - comment id 688156
กลอนเพราะมากค่ะ