๏ แบ่งพื้นที่ความฝันปันความหวัง สืบกำลังหัวใจให้คงสาย เป็นธารคำพรูถั่งบ่จางคลาย ปลอบคืนวันเปล่าดายของหลายคน ๏ ความจริงเราปลุกปลอบหัวใจเรา จากมุมเศร้ามุมอับมุมสับสน แสวงหาทางใสแจ้งใจตน ข้ามวังวนเหว่ว้ามายาการ ๏ แบ่งพื้นที่ความหวังสร้างความฝัน เอื้อเฟื้อกันคุณค่ามหาศาล ถ้อยทีถ้อยอาศัยไร้เล่ห์พาล ไทโพเอ็มยืนนานนิรันดร์เทอญ
15 เมษายน 2550 14:31 น. - comment id 683042
มิตรทุกท่านเอื้อเฟื้อกันนะครับ ถ้าไม่มีสนามสำหรับเขียนอย่างthaipem.com และที่อื่น ๆ อีกหลายแห่ง ผมก็คงหยุดเขียนไปเหมือน 20 ปีที่แล้ว
15 เมษายน 2550 14:45 น. - comment id 683044
สวัสดีครับ ดีใจที่ท่านได้เข้ามาอยู่ในพื้นที่นี้ร่วมกัน ขอให้มีความสุขมาก ๆ ครับ
15 เมษายน 2550 19:06 น. - comment id 683132
ใช่ค่ะ..เป็นพื้นที่ๆมีความสุขเพื่อนมากมาย คอยแบ่งปันน้ำใจ เอื้ออารีย์ต่อกัน.. หาคำบรรยายไม่ได้ค่ะว่ามีความสุขแค่ไหน ที่ได้มา ณ.ที่แห่งนี้...
15 เมษายน 2550 20:30 น. - comment id 683145
ค่ะ คุณก่อพงษ์ พื้นที่ความฝัน แบ่งปันให้ทุก ๆ คน จะว่าไปแล้ว ก็คงเหมือน คนโดยสารบนรถสองแถวหรือรถไฟ หากนั่งถ่างขา เอาสัมภาระวางกองระเกะระกะ และเบียดบังผู้อื่นให้ไปห้อยต่องแต่งอยู่บริเวณบันได บางคน อาจถูกเบียดบี้ในรถอึดอัดแทบแย่ บางคน ได้แต่รอโอกาสว่า เมื่อใดพื้นที่จะเหลือบ้าง หากอัลมิตราเป็นนายตรวจรถไฟ หรือเป็นกระเป๋ารถสองแถว อาจจะต้องเลือกกระทำบางอย่างเพื่อความยุติธรรม ซึ่งกรณีดังกล่าว .. อาจจะต้องเชิญให้ลงจากรถ หรือไม่ก็เหวี่ยงสัมภาระออกนอกรถบ้าง เพื่อที่ว่าคนอื่น ๆ จะได้มีพื้นที่นั่ง หายใจได้คล่องหน่อย :) อัลมิตราทราบว่าคุณเข้าใจ ปล. ได้รับพัสดุอีกชุดแล้วค่ะ มาวันที่ 13 เผอิญว่าเมื่อเช้าเพิ่งไปหยิบจากตู้ "คุณชายหัวใจละมุน" ก็เรียบร้อยแล้วเช่นกัน จะจัดส่งไปยังหัวเมืองเหนือ พร้อมกับ "บทกวีแบบควายควาย" ขอบคุณอีกครั้งค่ะ ที่เป็นธุระให้
16 เมษายน 2550 17:25 น. - comment id 683426
พื้นที่..แห่งความฝัน ร่วมแบ่งปันและรักษา เพื่อนเราได้เข้ามา ร้อยภาษากวีกานท์.....ฯ เราอยู่ร่วมกัน..สิ่งสำคัญ..คือการเสียสละ..และการเป็นผู้ให้..แบ่งปันซึ่งกันและกัน....แล้วสังคม..ก็จะมีความสุขค่ะ...
16 เมษายน 2550 20:59 น. - comment id 683449
17 เมษายน 2550 07:22 น. - comment id 683529
ถ้าไม่มีไทยโพเอม คงต้องเก็บความฝัน ไว้ในกล่อง นับว่าน่าเสียดายยิ่ง :)