หน้าส่วนตัว
๏ ทุกทุกก้าวในวิถีของชีวิต
ความถูกผิดถูกวางบนทางแพร่ง
เป็นทางเลือกที่ไม่มีใครชี้แจง
ทุกอย่างแฝงปริศนาน่างุนงง
เธอต้องคอยระวังคอยยั้งคิด
ทางผิดมักลวงใจล่อให้หลง
ทางเรียบง่ายปลายมักวกเข้ารกพง
พาเธอลงหุบเหวสิ่งเลวทราม
หนทางดีแม้สูงชันต้องฟันฝ่า
เธอต้องกล้าต้องเก่งอย่าเกรงขาม
เธอต้องมุมานะพยายาม
เพื่อสร้างความฝันใฝ่ให้เป็นจริง
ถึงแม้มีบางครั้งเธอพลั้งพลาด
ต้องสามารถยิ้มรับกับทุกสิ่ง
ต่อให้เธอไร้หลักไว้พักพิง
ก็ต้องหยิ่งที่จะสู้อยู่ลำพัง
ขอแค่มีหัวใจไว้ใฝ่ฝัน
ตราบมีวันพรุ่งนี้ย่อมมีหวัง
ทำสิ่งที่ควรทำเต็มกำลัง
คิดทุกครั้งก่อนจะทำอะไร
ขออย่ายอมเหนื่อยหน่ายหรือพ่ายแพ้
ยามอ่อนแอเก็บน้ำตาอย่าให้ไหล
สู้ไปเถิดอย่าท้อสู้ต่อไป
เหนื่อยแค่ไหนอย่าท้อขอให้เดิน
ชั่วชีวิตอุปสรรคฤๅสิ้นสุด
มหาสมุทรยังมีที่ตื้นเขิน
ตั้งสติ รอเวลา กล้าเผชิญ
แล้วจะเพลินหาฝันอย่างมั่นใจ
ทุกทุกก้าวในวิถีของชีวิต
แม้พลาดผิดหนึ่งก้าวเพียงก้าวใหม่
อนาคตยังยาวทางก้าวไป
ความสำเร็จคือเส้นชัยคนไม่แพ้ ๚ะ๛
อัลมิตรา 20 มี.ค. 2550 22:05 น. - ID 100125 
5720
11
0
21 มีนาคม 2550 07:57 น. - comment id 673787
อัลมิตราเอาที่คั่นหนังสือ เสียบคั่นไว้หลังจากที่อ่านจบตอนที่ ๑ ยังคงเหลืออีก ๔๘ ตอนที่ยังไม่ได้อ่าน .. ทว่าความตั้งใจคือ อ่านวันละตอนเท่านั้น จากนั้นก็วางหนังสือไว้บนโต๊ะทำงาน ก่อนผละมาเขียนอะไรบางอย่างในเวป แต่กระนั้นก็ยังอดไม่ได้ที่เหลียวกลับไปมองอีกครั้งและสะดุดกับประโยคที่เขียนไว้ว่า ... "ไม่ยอมแพ้ต่อชะตาชีวิต" สิ่งที่เกาะกุมใจให้ห่อเหี่ยว .. ดูเหมือนจะถูกปลดเปลื้องออกโดยทันที หัวใจที่อ่อนล้าก็เริ่มกลับมาฮึกเหิมและมีชีวิตชีวา..อีกครั้ง ไล่ตงจิ้น ลูกขอทานผู้ไม่ยอมแพ้ต่อชะตาชีวิต คือ ..หนังสือที่อัลมิตราอยากแนะนำให้เพื่อน ๆ ได้อ่าน ตอนนี้ยังคงมีวางจำหน่ายทั่วไป และหนังสือเล่มนี้ถูกตีพิมพ์ในเมืองไทยมาหลายครั้งแล้ว บางคนอาจเคยผ่านตา แต่ถ้าใครก็ตามที่เคยได้อ่านคงเข้าใจว่า เหตุใดอัลมิตราจึงแนะนำ ขอทาน .. คนเขียนหนังสือเล่มนี้ คืออดีตขอทานผู้หนึ่ง ซึ่งก่อนนั้น หากเขายอมพ่ายต่อชะตาชีวิต คำว่าอดีตขอทานคงไม่มีในทะเบียนประวัติของเขา แต่ชีวิตจริงของเขาก็ยังคงจะเป็นขอทานแน่แท้ อะไรที่ทำให้คน ๆ หนึ่ง ซึ่งสิ้นไร้ไม้ตอก ต้องฟันฝ่าอุปสรรคต่าง ๆ นา ๆ และอดทนต่อสภาพที่ถูกเย้ยหยัน ดูหมิ่นดูแคลน กระทั่งยืนหยัดจนถึงทุกวันนี้ได้ เป็นเรื่องจริง ชีวิตจริง .. อัลมิตราเข้าใจว่า ผู้เเขียนคงไม่ได้หวังสิ่งอื่นใด นอกจากจะกระตุ้นให้บางคนที่ยอมจำนนต่อโชคชะตา ลุกขึ้นมาท้าสู้บ้าง ซึ่งก็ทำให้นึกย้อนไปสี่ปีที่แล้ว ที่สหายมุสลิมท่านหนึ่งขอกลอนชุดนี้ไปลงวารสาร way out จำได้ว่าช่วงนั้นเป็นช่วงที่มีการประกาศผลสอบเอนทรานซ์แล้ว โดยขณะนั้น อัลมิตรายังเป็นนักเรียนกลอน แทบจะเรียกได้ว่า ถูกจับมือหัดสอนคัดตามผัง แต่ความประทับใจในบทกลอนที่มีนัยนะนี้ อัลมิตราเอง ก็วกกลับไปอ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่หลายหน ขอบคุณ ผู้ที่ไม่เหน็ดเหนื่อยต่อการรั้นของอัลมิตราในการจับมาสอนเขียนกลอน ขอบคุณ อนิส สหายเคราแดง ที่เปิดหัวเรื่องให้เขียน ขอบคุณ อุปสรรคต่าง ๆ นา ๆ .. ที่แม้ว่าตอนนั้นจะขมปร่า รวดร้าว .. สาหัสเพียงใด มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
20 มีนาคม 2550 22:34 น. - comment id 673795
..เป็นทางเลือกที่ไม่มีใครชี้แจง
ทุกอย่างแฝงปริศนาน่างุนงง.. 
..
ขอบคุณพี่อัลมินะคะ..
ในวันที่เรนรู้สึกอ่อนแอ.. ที่ตรงนี้กับบทกวีของพี่อัลมิทำให้เรนรู้สึกดีจัง..
...
เรนขอบคุณนะคะ.. ..
21 มีนาคม 2550 08:16 น. - comment id 673881
เราก็ต้องขอบคุณอัลมิตราเหมือนกัน ที่แนะนำทางดีๆ ให้ ตลอดเวลาที่รู้จักกัน... จากเด็กกะโปโลเมื่อสามปีที่แล้ว กลายเป็นสาวกะโปโลในวันนี้ น่ะ :)
21 มีนาคม 2550 08:40 น. - comment id 673902
ใกล้ถึงงามสัปดาห์หนังสืออีกแล้ว เดี๋ยวจะไปหามาอ่าน เห็นมานานแล้ว แต่ไม่มีโอกาสได้อ่านสักที ขอบคุณนะคะ
21 มีนาคม 2550 08:54 น. - comment id 673921
21 มีนาคม 2550 08:57 น. - comment id 673923
ทุกชีวิตเกิดมาบนโลกนี้ ย่อมีการเปลี่ยนแปลง ย่อมมีทุกข์ ย่อมมีสุข ย่อมีเสียงหัวเราะ ย่อมมีเสียงร้องไห้ ขอแค่ใจอย่ายอมแพ้แก่โชคชะตา ตราบใดที่เรายังมีลมหายใจ ความยังพอดี ครูพิมรู้ดีค่ะว่า ความขม ระทมทุกข์เป็นอย่างไร ช่งที่เผชิญกับมัน..ต้องใช้ความอดทน อดกลั้น..ต่อภาวะกดดันหลายอย่าง.. ต้องช่วยตัวเอง..ดูแลใจตนเอง..อย่าให้ล่องลอยไปกับคำว่า"ยถากรรม"ค่ะ เพราะชีวิตเรา..เราย่อมกำหนดได้.. เมื่อผ่านช่วงนั้นมาได้..มองย้อนกลับไป.. อดแปลกใจไม่ได้ว่า..เราผ่านมาได้อย่างไรกัน เราทนได้อย่างไรกัน.. แต่เราผ่านมาได้แล้วนี่นา..
21 มีนาคม 2550 10:04 น. - comment id 673970
เป็นคนสู้ชีวิตนะคะ ถ้าเราไม่สู้..ไม่อดทน คงไม่มีวันนี้..ที่ยืนหยัดด้วยตนเอง หลากหลายชีวิตคิดดิ้นรน ฝึกฝนตนเองแก้ปัญหา ไม่ยอมแพ้กับโชคชะตา ไม่ระอาต่อการพึ่งตนเอง
21 มีนาคม 2550 10:38 น. - comment id 674005
พี่ชายเคยเอามาให้อ่านค่ะ น่าสงสาร แต่ก็น่านับถือ
21 มีนาคม 2550 11:36 น. - comment id 674050
ไม่แพ้ก็ชนะ ธรรมดากฏเกณฑ์
21 มีนาคม 2550 13:12 น. - comment id 674111
.... (-_-") ....................................(T_T) ..................................................(*_*) ............................................................. :) .......
21 มีนาคม 2550 14:22 น. - comment id 674160
แพ้ถูกน๊อคพูดไม่ออกต้องกรอกยา ลุกขึ้นมาสู้ใหม่ทำใจแข็ง สู้ไม่ไหวทำไงไม่มีแรง ชะตาแกล้งโชคไม่ช่วยม้วยแล้วเรา ไม่ยอมแพ้ก็ต้องแพ้หมดทางสู้ เพราะหมดแรง อิอิ
21 มีนาคม 2550 15:24 น. - comment id 674202
ต้องไปหาหนังสือมาอ่านแล้วค่ะ ขอบคุณมากค่ะ..
21 มีนาคม 2550 15:36 น. - comment id 674214
ถ้ายอมแพ้ชีวิตก็สิ้นหวังค่ะ....
21 มีนาคม 2550 19:08 น. - comment id 674329
เส้นทางทระนง ทุกทกก้าวในวิถีของชีวิต ความถูกผิดถูกวางบนทางแพร่ง เป็นทางเลือกไม่มีใครชี้แจง ทุกอย่างแฝงปริศนาน่างุนงง เธอต้องคอยระวังคอยยั้งคิด หนทางผิดมักล่อใจลวงให้หลง ทางเรียบง่ายปลายมักวกเข้ารกพง พาเธอลงหุบเหวสิ่งเลวทราม เธอต้องเลือกทางชันเลือกฟันฝ่า เธอต้องกล้าต้องเก่งอย่าเกรงขาม เธอต้องมุมานะพยายาม เพื่อสร้างความฝันใฝ่ให้เป็นจริง ถึงแม้มีบางครั้งเธอพลั้งพลาด ต้องสามารถยิ้มรับกับทุกสิ่ง ต่อให้เธอไร้หลักไว้พักพิง ก็ต้องหยิ่งที่จะสู้อยู่ลำพัง ขอแค่มีหัวใจไว้ใฝ่ฝัน ตราบมีวันพรุ่งนี้ย่อมมีหวัง ทำสิ่งที่ควรทำเต็มกำลัง คิดทุกครั้งก่อนจะทำอะไร และอย่ายอมเหนื่อยหน่ายยอมพ่ายแพ้ ถึงอ่อนแอก็อย่าน้ำตาไหล ขอเพียงเธอไม่ท้อสู้ต่อไป ทุกเส้นชัยพร้อมสำหรับต้อมรับเธอ งานของ เวทย์ ผมเตือนคุณแล้วนะเมื่อคืน ทำให้ผมรู้สึกเสียศรัทธานิด ๆ ในการที่รู้จักกัน
21 มีนาคม 2550 20:48 น. - comment id 674404
กลอนบทนี้ "ลุงเวทย์" เคยเขียนไว้เรื่อง เส้นทางทระนง http://www.thaipoem.com/forever/poem.php?poemid=23067&poemdbid=1 ทุกทุกก้าวในวิถีของชีวิต ความถูกผิดถูกวางบนทางแพร่ง เป็นการเลือกที่ไม่มีใครชี้แจง ทุกอย่างแฝงปริศนาน่างุนงง เธอจึงต้องคอยระวังคอยยั้งคิด หนทางผิดมักล่อใจลวงให้หลง ทางเรียบง่ายปลายมักวกเข้ารกพง พาเธอลงหุบเหวสิ่งเลวทราม เธอต้องเลือกทางชันเลือกฟันฝ่า เธอต้องกล้าต้องเก่งอย่าเกรงขาม เธอต้องมุมานะพยายาม เพื่อสร้างความฝันใฝ่ให้เป็นจริง ถึงแม้มีบางครั้งเธอพลั้งพลาด ต้องสามารถยิ้มรับกับทุกสิ่ง ต่อให้เธอไร้หลักพอพักพิง ก็ต้องหยิ่งพอจะสู้อยู่ลำพัง ขอแค่มีหัวใจไว้ใฝ่ฝัน ตราบมีวันพรุ่งนี้ย่อมมีหวัง ทำทุกสิ่งที่ควรทำเต็มกำลัง คิดทุกครั้งก่อนที่จะทำอะไร และอย่ายอมเหนื่อยหน่ายยอมพ่ายแพ้ ถึงอ่อนแอก็อย่าน้ำตาไหล ขอเพียงเธอไม่ท้อสู้ต่อไป ทุกเส้นชัยพร้อมสำหรับต้อนรับเธอ
21 มีนาคม 2550 21:49 น. - comment id 674473
แก้วประเสริฐ.
21 มีนาคม 2550 22:24 น. - comment id 674503
คุณเรน .. วันไหน ๆ หากถ้าเป็นวันนั้น เมื่อได้อ่านบทกลอนนี้ ก็รู้สึกดีทุกครั้งค่ะ คุณกุ้งหนามแดง .. เราคือสื่อเท่านั้น คุณแม่มดใจร้าย .. เท่าที่เห็น ซีเอ็ดมีขายค่ะ คุณsilver snitch .. กุหลาบนี้ จะรับไว้แทนค่ะ คุณครูพิม .. หนังสือเล่มนี้ เป็นหนังสือที่อ่านแล้วต้องทึ่งจริง ๆ ในความเป็นมาของบุคคลคนหนึ่งนั้น .. กว่าจะมาเป็นถึงทุกวันนี้ คุณไรไก่ .. ค่ะ ทุก ๆคนต้องต่อสู้ คุณเพียงแพรว .. อัลมิตราได้อ่านหนังสือเล่มนี้ เพราะคนในบ้านซื้ออ่าน จึงได้อานิสงค์ไปด้วย เมื่อได้แตะหนังสือ .. จึงรู้ว่า โลกนี้มีอะไรให้น่าศึกษามากทีเดียว คุณเฌอมาลย์ .. คือชีวิตค่ะ ลมหายใจยังเข้าออกตลอดเวลา คุณทักทาย :) พยายามเดาที่ไข่ปลาไว้ คุณฤกษ์ .. ถ้าแพ้ ก็ต้องรับรู้ว่าแพ้เพราะอะไร จึงจะชนะอย่างถูกวิธี หากไม่รู้จักแพ้ สิ่งที่ชนะจะมีความหมายอะไร คุณกุหลาบขาว .. :) แนะนำค่ะ คุณลิลลี่ขาว .. ค่ะ เป็นเช่นนั้น คุณแม่จิตร .. ก่อนอื่น คุณควรถามลุงเวทย์เสียก่อน ถึงความเป็นมาของบทกลอนนี้ ความจริง อัลมิตราอ่านหนังสือเมื่อวานตอน ๑ .. ฉุกแรกที่นึกถึงก็คือ กลอนชุดนี้ ครั้งที่ อนิส ตอเล็บ... โทรมาขอให้เขียนกลอนให้หน่อย ซึ่งเป็นช่วงเดือนพฤษภาคม หลังเอนทรานซ์ อัลมิตราในขณะนั้นไม่มีเวลาเขียน .. แต่ก็ได้โทรหาลุงเวทย์ ให้ช่วยเหลือ.. .. ลุง ทาง way out ขอกลอนมา จะเอาลงวารสาร แต่อิมติดประชุม เขาจะเอาวันนี้ .. พล็อตแบบไหน .. กลอนที่ให้กำลังใจน่ะ ลุง แบบว่าคนที่เอนทรานซ์ไม่ติดอาจท้อถอย .. .. ไว้บ่าย ๆ จะโทรหา .. ขอเลยนะลุง หรือให้ลงชื่อเวทย์ .. ได้ ลงชื่ออัลมิตราไปสิ .. .. งั้นลงชื่ออัลมิตรานะ เพราะถึงยังไงลงชื่อเวทย์เขาไม่รู้จัก .. ได้ .. เมื่อวานหลังจากวางหนังสือ และที่คุณทัก .. และอัลมิตราบอกว่า ไม่ว่าง .. เพราะอัลมิตราหาบทกลอนนี้ ในกล่องเก็บกลอนของอัลมิตรา .. ใน blog .. ของอัลมิตราก็มีกลอนชุดนี้ .. และอีกหลาย ๆ กลอน ที่ลุงเวทย์ให้ งานชิ้นไหนลุงเวทย์ให้ งานชิ้นไหนลุงเวทย์ตั้งไว้เป็นบทเรียน .. งานชิ้นไหนที่กว่าจะได้แต่ละวรรค อัลมิตราเหมือนโดนตีมือซ้ำแล้วซ้ำเล่า มีแต่อัลมิตรากับลุงเวทย์เท่านั้นที่รู้ .. เรื่องศรัทธา อัลมิตราไม่ได้ตั้งความหวังไว้ .. คงตอบ อืม อืม .. เหมือนเมื่อวาน .. อัลมิตราสนใจแต่หนังสือลูกขอทานมากกว่า คุณ งง .. งงต่อไปนะ เรื่องแบบนี้ ต้องถามลุง ความจริงถ้าหาใน google .. ไอ้ที่ยกตัวอย่างมา .. มันยังไม่ครบทุก url คุณแก้วประเสริฐ .. หนังสือเล่มนี้น่าอ่านนะ วันนี้ช่วงพักเที่ยง อัลมิตราคุยกับเพื่อนร่วมงานถึงเรื่องราวของหนังสือเล่มนี้ น่าสนใจทีเดียว ค่ะ
21 มีนาคม 2550 22:31 น. - comment id 674509
ขนมถุงน้อยอร่อยดีไหม ฉีกซองส่งให้พร้อมเทใส่ถ้วย นั่งเรียงริมทางสร้างความงงงวย ส่งยิ้มเขินขวยพร้อมด้วยสายตา กระมิดกระเมี้ยน แต่เพียรนั่งขอ ขณะนั่งรอไม่ท้อรอท่า สองศรีพี่น้องหรือสองลักพา สองถ้วยตรงหน้าตั้งท่าขอทาน ผีเสื้อสดใสที่ลายเสื้อ ขณะผิวเนื้อไร้เกลือจับกร้าน หรือนึกสนุกนั่งขลุกทำงาน ขายความสงสารแลกทานย่านนี้ พ่อแม่อยู่ไหนเป็นใจหรือเปล่า ชีวิตแสนเศร้าหรือเจ้าสุขขี สองข้างทางเท้าอาจเศร้าเหลือดี หนึ่งใจไหวถี่นี่หรือชีวิต ขนมถุงน้อยอร่อยดีไหม ฉีกซองส่งให้พร้อมไมตรีจิต เธอคือขอทานหมายการอุทิศ ขนมถุงนิดเธอคิดแบ่งทาน แม้คือผู้ขอใช่รอเพียงรับ แต่ในมุมอับเธอกลับอีกด้าน เป็นผู้แบ่งให้ด้วยใจเจือจาน ขณะเดินผ่านเผยทานผ่านพบ ขอบคุณสำหรับหนังสือดีๆที่มีมาแนะนำเรื่อยๆค่ะ
21 มีนาคม 2550 22:37 น. - comment id 674512
คุณกระต่ายใต้เงาจันทร์ .. หนังสือเล่มนี้ น่าสนใจจริง ๆ วันนี้อัลมิตราได้อ่านตอน ๒ แล้วค่ะ
22 มีนาคม 2550 08:08 น. - comment id 674569
ยศเองก็คงจำได้ว่าลุงพูดเสมอว่าโดยส่วนตัวลุงไม่เคยหวงงานที่ตัวเองเขียนไม่เคยให้ความสำคัญกับลิขสิทธิ์ เขียนหนังสือให้สภาทนายความเอาไปพิมพ์โดยไม่เอาลิขสิทธิ์เลยสักบาทก็ทำมาแล้ว และการเลียนครูเป็นเรื่องที่กวีโบราณทำกันโดยถือว่า เมื่อเลียนครู ก็แปลว่า เคารพครู
22 มีนาคม 2550 09:16 น. - comment id 674647
กลอนบทที่ยศยกมา ของลุงมี 6 บท แต่ของอิมมี 8 บทแล้วลุงก็ลองให้อิมเอาไปฝึกเขียน
22 มีนาคม 2550 09:18 น. - comment id 674652
ผมต้องขอโทษกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นครับลุงและคุณอิมด้วย ผมเข้าใจผิดนะ
23 มีนาคม 2550 10:53 น. - comment id 675351
น่ารักจัง... :) เพราะทักก็ชอบเพลงนี้เช่นกัน
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
