หน้าส่วนตัว
ลูกผวาซุกแอบแนบกับอก ตัวสั่นงันงกดังนกหนาว
สะอื้นร่ำน้ำตาเจ้าร่วงพราว ช่างปวดร้าวดวงแดของแม่นัก
เสียงระเบิดกึกก้องกัมปนาท ตามด้วยเสียงปืนกราดเข้าหาญหัก
อีกกี่พันชีวินดิ้นชัก จึงจักพอใจเลิกรา
ลูกเอ๋ยชีวิตเราชาวใต้ ดุจเนื้อเขาขังไว้ใช้ฆ่า
ทำได้แต่เพียงมองตา ภาวนาให้รอดไปวันวัน
นิ่งเสียเจ้ายอดดวงใจ เติบใหญ่เจ้าจงร่วมสร้างฝัน
นำสุขกลับใต้ให้เร็วพลัน สร้างสรรค์ประเทศไทยให้จำเริญ
1622
0
0
