ใจพยศเหมือนม้าที่บ้าคลั่ง พูดไม่ฟังรั้งไม่อยู่ดูสับสน ไม่รู้จักนิยามความอดทน มันร้อนรนร้อนรุ่มเหมือนสุมไฟ แถมมันยังซุกซนจนเหมือนเด็ก ตัวเล็กเล็กหาลูกอมผมอยู่ไหน เมื่อหาเจอแกะใส่ปากยากอะไร ตามแต่ใจของตนให้ล้นพอ อยากจับใจใส่กระด้งคงเหมือนปู เพราะมันรู้ช่องว่างทางหนีหนอ อิสระอยู่แค่เอื้อมเงื้อมมือรอ มันผิดต่อตัวเองไม่เกรงกลัว บังคับใจด้วยบังเหียนและเฆี่ยนตี เอามือชี้ช่องทางสว่างหัว คงต้องฟาดให้เจ็บแสบแบบรัวรัว หนีความชั่วสู่สวรรค์ชั้นบนเอย