ยามเย็นตะวันรอนแดงฉาน แวกม่าน...ทิวไม้..ไพรสนธิ์ หมู่นกบินกลับรังยามมืดมน ผู้คนเดินทางกลับอย่างวุ่นวาย เดินเลียบริมทุ่งนาพาใจเหงา ชีวิตเรา..ทำไม..ดูสับลน มองภูเขาแสนไกลอย่างไร้ตัวตน สายลมต้องกายาพาเยือกเย็น ยินเสียงกบ.เขียดร้องอยู่ใกล้ๆ เสียงหัวใจโหยหากับ..ใครกันหนอ ยิ่งสายลม.พรมพร่างอย่างพนอ อ้อนวอนขอ..ขอใจ..ใครสักคน
908
4
0
หน้าส่วนตัว
