โคลอน
กว่าจะบอกหัวใจ"อย่าคิดถึง"
ก็รู้ซึ้งซึมซับคำว่าเหงา
กว่าจะบอกหัวใจ"อย่าซบเซา"
ก็แสนเศร้าสุดจะพรรณา
กว่าจะบอกหัวใจ"ให้ยิ้มสู้"
ก็เสียรู้ความรักนานนักหนา
กว่าจะมองโลกได้เต็มสองตา
ภาพก็พร่าเลือนลางเกือบจางไป
กว่าจะบอกพร้อมแล้ว"ความโดดเดี่ยว"
ก็กรำเคี่ยวรู้สึกจนป่วยไข้
กว่าจะบอกตัวเองให้เตรียมใจ
ก็อ่อนไหวเรี่ยวแรงเริ่มล้าโรย
กว่าจะบอก"พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว"
ลมหายใจก็แผ่วอ่อนระโหย
กว่าจะรอสายฝนมาปรายโปรย
ก็เหมือนกับถูกโบยนานชั่วกัลป์
กว่าจะหลับเต็มตื่นแล้ว"ยืนหยัด"
ดั่งถูกคลื่นสาดซัดจนเหหัน
กว่าจะรับความจริงรู้เท่าทัน
ความเป็นฉันก็เกือบถูกกลืนกิน
อยากขอโทษจริงห
1601
6
0
หน้าส่วนตัว
