บินเดี่ยวหมื่นลี้
เริ่มเพียงจุดดำบางบนทางฝัน
พอนานวันริ้วลายฉายโชนแสง
ถักทอร่างคละคลุมกุมสำแดง
คลื่นความแรงแห่งร้าวเข้าโถมใจ
ดั่งคาดหมายก่อนหน้าคราเริ่มต้น
เพียรสู้ทนเงียบงันมิหวั่นไหว
เฝ้าถนอมออมรักถักสายใย
แม้แสนไกลคงมั่นไม่ผันแปร
รักครั้งเก่าร้าวลึกรู้สึกเจ็บ
เพียรกดเก็บกักบ่มจมกระแส
พอกาลผันถูกสมานสานดูแล
ริ้วรอยแผลจางเลือนเหมือนไร้รอย
ลางสังหรณ์กลกรรมย้ำเตือนจิต
ลายลิขิตดังก่อนเข้าคอนสอย
เมื่อความฝันวันนี้ที่รอคอย
เหลือเสี้ยวน้อยเพียงซากบากผจญ
บาดแผลปริเลือดหลั่งดั่งสายน้ำ
ทรวงชอกช้ำรกรื้นชื้นฉ่ำฝน
หลากรินไหลท่วมขังยังกมล
ทะลักล้นนองเนตรสังเวชใจ
ฤ จะเจ็บซ้ำรอยเกินร้อยครั้ง
ฤ
933
16
0
หน้าส่วนตัว
