วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์
ความรู้สึกนึกคิดฉันถูกฝัง
อย่ารื้อฟื้นความหลังอีกได้ไหม
จำต้องแยกทางเดินก็เชิญไป
เสียเวลาทำไมให้เสียดาย
เงาแววตาของฉันก็ถูกฝัง
สงบสิ้นแววคลั่งอย่างใจหาย
ผูกฝ้ายขาวกับเวรกรรมและความตาย
มีแต่กายนั่งอยู่นี้ไม่มีใจ
เสียงหัวเราะของฉันก็ถูกฝัง
เหมือนลอยคอไร้ฝั่งให้ฝันใฝ่
ไกลโพ้นฟ้ามีฝั่งแห่งฟอนไฟ
อยู่หรือไปก็วอดวายคล้ายคล้ายกัน
เสียงอุทธรณ์ของฉันก็ถูกฝัง
เงียบไปกับความหวังและความฝัน
ภาพวิมานกลางอากาศวินาศพลัน
เพราะชนชั้นกั้นรักศักดินา
หยาดน้ำตาของฉันก็ถูกฝัง
ไม่เหลือหลั่งให้คนซ้ำสมน้ำหน้า
อย่าทำหน้าสมเพชคิดเมตตา
ไร้เดียงสาตาแป๋วเหมือนแมวเลย
เสียงรำพ
676
4
0
หน้าส่วนตัว
