เทพระวี
สวยสีรุ้ง โค้งลง ตรงขอบฟ้า
หลังฝนหลั่ง นกเริงร่า ออกบินว่อน
พุ่มไม้อิ่มน้ำฝนจนเปียกปอน
ผีเสื้อร่อนลิ้มเกสรนานาพันธุ์
แด่คนสีขาวของชาวโลก
ผู้จะลบทุกข์โศกทั้งหลายนั้น
ผู้เพียรงานเพียรงามตามความฝัน
ผู้พลีสุขทุกคืนวันสละตน
วันเวลาก็ผ่านมาด้วยล้าอ่อน
ถ้าเหนื่อยหนักก็พักผ่อนอย่าหมองหม่น
หลับให้อิ่มยิ้มให้ชื่นเถิด จอมชน
ค่อยมารับปณิธาน อันหนักล้นของศรัทธา
เธอหวัง อะไร ในชีวิต
เธอคิด อะไร วันข้างหน้า
เธอมองเห็น มองหาแล้ว หรือยัง
ทอดตาในแผ่นดิน
คนจนทั้งสิ้นเจ็บรั้ง
ระงมร้องทุกข์ ท้อลำพัง
เขาหวังรอใคร ไปผ่อนปรน
เธอ ไงหล่ะ คนสีขาว
ผู้สง่าพร่าพราว เลิศล้น
ไปเถิดไป เช็ดน้ำตา ประ
731
4
0
หน้าส่วนตัว
