คะน้า
ปลาเอ๋ย...เจ้าปลาน้อย
ฝันใฝ่เลื่อนลอยเกินเอื้อมถึง
หลงรักลำแสงแห่งดาวดึงส์
เฝ้าครุ่นคิดถึงเจ้าดวงดาว
ทุกวันแหวกว่ายมาเฝ้ารอ
หวังเพียงขอความรักจากดาวขาว
ขอเพียงลำแสงได้ทอดยาว
กลบความเงียบเศร้าของหัวใจ
เฝ้ารอวันแล้วและวันเล่า
รอคอยดาวเจ้าจะเคลื่อนไหว
สาดแสงมาปลุกในหัวใจ
ให้ชุ่มชื่นสดใสในใจตน
รอคอยตราบสิ้นอายุขัย
เฝ้าขอความรักไปไม่เห็นผล
สิ่งที่คืนกลับมาช่างมืดมน
จึงพิสูจน์ความอดทนจนสิ้นใจ
อธิษฐานให้ร่างกายได้เป็นดาว
แม้ไม่สุกสกาวไม่หวั่นไหว
ขอเพียงดาวจะรู้และเข้าใจ
ถึงความรักที่มีให้นั้นนิรันดร์
อนุสรณ์ความรักเจ้าปลาน้อย
เปลี่ยนรูปรอยจากรักที่คงมั่น
ตัวปลากลืนหายก
1803
4
0
หน้าส่วนตัว
