กรวดสีฟ้า
โลกกลมๆ โลกกว้างใหญ่ สุดใจค้น
โลกของคน เธอและฉัน มัน พวกเขา
มีมากมาย คล้ายเพลิดเพลิน เกินคาดเดา
โลกดังกล่าว มิได้เข้า มาหากัน
บางครั้งอยาก เปิดประตู ออกสู่ฟ้า
โลกมายา หลอกให้หลง ตรงฉากกั้น
กระดาษแผ่น บางบาง กั้นกลางวัน
และกลางคืน อย่างที่เป็น เห็นลางลาง
ทว่า ความเป็นจริง ยิ่งเจ็บช้ำ
โลกอาจเป็น สีดำ ซ้ำอ้างว้าง
จักรวาล ไพศาล คร้านเดินทาง
เต็มไปด้วย ช่องว่าง ที่ห่างไกล
คล้ายเป็นโลก อุกาบาต กวาดท้องฟ้า
ไม่เคยเข้า โคจรมา หาดาวใหญ่
ได้แต่หมุน รอบจันทร์ดาว ที่พราวพราย
แลดูคล้าย ถูกลืมหลง รอบวงจันทร์
ไม่สัมผัส ไม่เข้าใจ ไม่เคยรัก
ฉันเพียงผ่าน เข้ามาทัก ก็เท่านั้น
ไม่เคยรู้สึ
1550
1
0
หน้าส่วนตัว
