คอนพูทน
คนมือคันปั้นคำมานำคิด
ไม่วิจิตรบรรจงคงประจักษ์
ขอบคุณถ้อยร้อยทอมารอทัก
มิตรที่รักถักรสทุกหยดริน
ที่เวิ้งว้างร้างวุ่นละมุนไหว
บ้านกลอนไทยกล่อมท่านทุกย่านถิ่น
ประดุจเดือนประดับดาวสกาวดิน
ยิ้มเมื่อยินดียลกมลเยือน
อนุรักษ์อักษราภาษารื่น
พาชื่นมื่นฉ่ำมองช่ำชองเหมือน
มาร่วมเรียงเคียงรังยังชานเรือน
ผิดถูกเตือนเพื่อนต่างแต่งสร้างเติม
ไมตรีจิตแจ่มจันทร์จึงบรรเจิด
สุดประเสริฐสานสดหยาดหยดเสริม
ทุกคำคล้องร้องครวญชิดชวนเคลิ้ม
ช่างหวานเยิ้มแย้มยามงามระยับ
มิตรอักษรกลอนศรีวจีสวย
ประพนธ์ด้วยพาเด่นเห็นสดับ
ระริกว่อนร่อนไหววิไลวับ
งามประทับทรวงสะท้อนบทกลอนไทยฯ:
2421
12
0
หน้าส่วนตัว
