ฅนกาหลง
คลึ่ม คลึ่ม เสียงฟ้าร้องก้องท้องฟ้า
ก้อนเมฆามืดดำกล่ำฟ้าหม่น
สายฝนแลบแปลบแปลบใจอยู่เบื้องบน
ท้องฟ้ามัวมนเพราะฝนกำลังจะตก
เฝ้าคอยแต่แลมองฟ้าครามัวหมอง
แสงสีทองท้องฟ้าดับลับเลือนหาย
เม็ดฝนโรยโปรยลงมาร่าประปราย
วิหกขึ้นเรียงรายสายฝนลง
ได้เพียงแต่แค่มองดูอยู่ตรงนี้
ซึ่งเป็นที่ที่หลบฝนทนเหน็บหนาว
เขียนกวีแต่งรับดับเป็นเรื่องราว
ให้แพรวพราวกล่าวได้หลายอารมณ์
เวลานานผ่านไปใจวาบหวิว
สายฝนลิ้วพลิ้วไปในแรงลม
กระหน่ำตกปกไม่มิดปิดผู้คน
ทั้งสายฝนและแรงลมพรมพัดไป
ยังคงหลงไหลในฟ้ากว้าง
เมฆฝนจางพรางหายกลายมัวหมอง
เริ่มเห็นหมอกทิวละลอกเป็นครรลอง
ท้องฟ้าเรืองรองเมื่อจ้องมองตอนฝนซา
1365
0
0
หน้าส่วนตัว
