สายลมหนาวหวิวหวีดเหมือนกรีดผิว ใบไม้ปลิวปลิดคว้างลงจากขั้ว นกหนาวทิ้งถิ่นจรถอนรังตัว ฟ้าหม่นมัวเหมือนคนที่หม่นใจ หนาวเนื้อห่มเนื้อโบราณกล่าว หัวใจหนาวห่มใจหายหนาวได้ นกร้างรังเหมือนดั่งร่างที่ร้างใจ ไม้ร้างใบยืนต้นคู่คนตรม เสียงแผ่วโหยจากหัวใจคนไร้คู่ จงเอ็นดู ขอพิงพัก คนรักขม ขอหัวใจให้สาวกันหนาวลม หวังได้ห่มรักอุ่นอิงราวผิงไฟ สายลมหนาวหยอกแต้มจนแก้มเรื่อ หนาวเนื้อนวลสะท้านระริกไหว หนาวลมหนาวยังมิเท่าที่หนาวใจ จะผ่านหนาวนี้ได้อย่างไรหัวใจเอย ศรีวิจิตรา
1053
4
0
หน้าส่วนตัว
