mono
...ฉันก้าวออกมา ทีละก้าว
บางครั้งปวดร้าว...บางครั้งร้องไห้
หลายครั้งทดท้อ...เดินต่อไม่ไหว
อ่อนแอเหลือเกินหัวใจ...ขณะที่ไม่มีใครสักคน
...ฝืนใจ ลุกขึ้นยืน
ปลุกตัวเองให้ตื่น..จากความสับสน
เส้นทางยังอีกไกล..และฉันต้องเดินออกไปให้พ้น
จนวันหนึ่งฉันได้พบว่า..มีคนหนึ่งคน..ยืนรอ
...เราเดินไปด้วยกันได้ไหม
ถ้อยคำอุ่นละไม...ที่เธอเอ่ยขอ
เธอเห็นฉันเดินอยู่ไกล ๆ..หัวใจทดท้อ
อยากหยุดรอ..แล้วค่อยเดินต่อไปด้วยกัน
...ฉันเดินออกมาไกลแล้ว
แต่ยังมีเสียงเรียกดังแว่ว..จากเส้นทางเก่าเส้นนั้น
หันมองดูคนเคียงข้าง...ที่เดินออกมาด้วยกัน
กับรอยยิ้มเบาบางอย่างนั้น...ฉันเข้าใจ
...กระชับมือเธอเอาไว้นิ
1073
6
0
หน้าส่วนตัว
