ศุภวุฒิ วาทบัณฑิตกุล
- กลอนสุภาพ -
ฟ้าใสแลสว่างพ่างกระจก
ขาวหิมะคลุมปกทั่วแผ่นหน
สลับแสงแต่งเงาแต้มแซมระคน
เขียวขจีแห่งสนสล้างตา
ลมเหมันต์แผ่วผ่าวให้หนาวเยือก
สนผลัดเปลือกปลงเปลือกลงปรกหล้า
หากเขียวใบยังไม่ไร้เขียวสมญา
ยังครึ้มเขียวแกร่งกล้าท้าคมลม
ล่องทางเลาะเลี้ยวลัดตัดขึ้นเขา
เป็นเวิ้งเว้าแลจำเพาะอย่างเหมาะสม
ศิลาเรียงทั้งย่อมใหญ่และเหลี่ยมกลม
แต่งรายทางให้สวยสมภิรมย์นัยน์
มหาปฐพีแดงสีแรงโรจน์
ทอดช่วงยาวระยะโยชน์ช่างยิ่งใหญ่
ชะวากเวิ้งมองเคว้งวังเวงใจ
กว้างกว่ากว้าง...ไกลกว่าไกล...เกริกไกรจริง
เลาะเลี้ยวแลลิบลับอยู่ก้นหุบ
ดังนาคีมาหมอบฟุบอยู่แ
หน้าส่วนตัว
1739
6
0
