หน้าส่วนตัว
๏ ลมหายใจเข้าออกเหมือนบอกรู้
กายเป็นอยู่สงบนิ่งไม่ติงไหว
สรรพสิ่งรายรอบคลุมครอบใจ
ระลึกได้ไม่หวั่นพลอยบรรเทา
อันใดเล่าเลือนลางอำพรางเหตุ
เกิดกิเลสขุ่นมัวดั่งตัวเขลา
ปล่อยอารมณ์ไร้หลักทึกทักเอา
ปราศเรื่องราวเร้นลับเพื่อดับจินต์
เหตุนี้หนอในอกวิตกสั่น
จึงไหวหวั่นหดหู่มิรู้สิ้น
สดับเสียงสับสนเคล้ามลทิน
คล้ายสูดกลิ่นเน่าเหม็นจีงเป็นไป
ลมหายใจเข้าออกเหมือนตอกย้ำ
จิตเพลี้ยงพล้ำมัวหม่นเกินทนไหว
เกิดที่เราปรุงแต่งคลางแคลงใจ
ลดละไซร์ปล่อยวางจึงบางเบา๚๛
เทียนหยด
4/1/53
2982
16
0
