ค่ำ ค่ำ ย่ำยินเสียง โอ้สำเนียง...จักจั่น อกเอยไยหวั่น หวั่น ใคร ใครนั่นครั่น ครืน ครืน ย่ำค่ำ ย่ำเย็นเยือก ใยไม่เลือก หยุดสะอื้น พร่ำ พร่ำย้ำขมขื่น ใคร ใคร่ยื่น ยุติธรรม เรียก เรียก ทำไมเล่า ใคร ใครเขา มองเท่านั้น มีหรือ อย่างไรกัน สิ่งเจ้านั้น ได้ดังปอง อิสระ และเสรี บรรพชนพลี เลือดหลั่งนอง ใครเล่าจะได้ครอง เป็นเจ้าของผืนแผ่นดิน ค่ำ ค่ำ ย่ำเย็นเยือก สุดทางเลือก คนรักถิ่น ร่ำไห้ใครยลยิน ร้องจนสิ้น ลมหายใจ ประชาธิปไตย ใครกำหนด วางตัวบท กฎบัตรหมาย เลือกเขา เพราะฝากได้ หวังฝากไว้ คือ แผ่นดิน อำนาจและเงินตรา มีมากกว่า เจ้าจึงสิ้น ศักดิ์ สิทธิ์ แห่งชีวิน เหลือแค่กลิ่น อธิปไตย ย่ำค่ำ ร่ำ ร้องเรียก สุดเสียงเพรียก แห่งความหมาย ยื้อยุด ฉุดฉวยได้ เหลือแค่ไอ แห่งเสรี.... เราได้มันคือมาแล้ว...เย้ ... ทั้ง ประชาธิปไตย ทั้งเสรีภาพ
16 กันยายน 2549 16:21 น. - comment id 606668
ประชาธิปไตย.....อุดมการณ์แรงกล้า เลือดเนื้อ..........เพื่ออิสระ.......เสรี ปัจจุบัน......เคยหรือไม่...เหลียวหลังบรรพชน
16 กันยายน 2549 18:41 น. - comment id 606697
อำนาจและเงินตรา คือที่มา...ปัญหานี้ มากมาย..พิษภัยมี ประชาชี...ล้วนเดือดร้อน ชื่นชมในผลงานค่ะ
17 กันยายน 2549 09:14 น. - comment id 606746
อำนาจเงินตรา พาธิปไตยสูญ แหลกเหลวเป็นจุล อาดูรเหลือเกิน แวะมาแบบมั่วๆจ้า