ต้นไม้หนึ่ง..ซึ่งปกคลุม..บนหลุมศพ ใครใครพบ...ก็ต้อง..เหลียวมองหา ผลิดอกหวาน...ก้านไหว..ล้อสายตา.. ยิ่งลมพา..พัดเกสร..ขจรขจาย.. ใต้แผ่นดิน..หยั่งรากตรึง..ซึ่งอศุภ เปื่อยแหลกยุบ...เป็นอาหาร..สำราญหลาย.. ชูช่อเด่น..สง่างาม..บนความตาย.. โอ้เสียดาย....ดอกไม้ผู้..ไม่รู้ตน.. ฉุดตัวเอง....สู่ทางฝัน...กั้นระดับ.. ไม่ยอมรับ..ในสิ่งที่..มีเหตุผล.. เหยียบย่ำกัน..อยู่ได้..หนอใจคน เพราะอดทน...จึงสู้เฉย...ปล่อยเลยไป.. ยกตัวเอง..ว่าแสนดี..เป็นที่สุด.. แล้วยังฉุด..คนอื่นต่ำ..ทำไปได้ ฉันกลายเป็น...เครื่องมือ..เธอหรือไร.. ละอายใจ..บ้างหรือเปล่า..เท่าที่ทำ เชิญเถิดดอก..ไม้งาม...บนความพ่าย.. ฉันล้มตาย...สมกับที่..เธอยีย่ำ.. เชิญชูกลีบ...หยาบกระด้าง..ปนด่างดำ.. หวังเวรกรรม...ฉีกกระชาก..หน้ากากเธอ....
แมวคราว 4 ก.ย. 2549 13:53 น. - ID 92677 
2289
6
0
4 กันยายน 2549 14:06 น. - comment id 603374
......มาอ่านค่ะ ...
4 กันยายน 2549 14:14 น. - comment id 603376
มีต่อภาค 2 ครับ.. ที่สัมผัสไม่ต่อเนื่องกับภาคแรก..เพราะเขียนทิ้งระยะเอาไว้ แต่เรื่องราวเดียวกัน..อารมณ์ต่อเนื่องกันครับ.. อันร่มเงา...เจ้าดอกไม้..ไร้ประโยชน์.. แฝงแต่โทษ...อัปลักษณ์..อย่างหนักหนา ก่อนเป็นซาก..ล้มตาย..วายชีวา ดอกไม้ฆ่า...แล้วกลืนกลบ..ดูดศพกิน หวังเพื่อชู....ช่อบาน..อย่างกร้านแกร่ง.. ล้วนแต่แฝง....เลศนัย....ด้วยใจหิน คนผ่านทาง....สักกั่คน..ที่ยลยิน จะได้กลิ่น....มรณะ...เคล้าคละปน เหมือนภายนอก..สดใส..หัวใจบาป ปิดความหยาบ....ด้วยสดใส..ไร้หมองหม่น.. ใต้ภิภพ....ศพทิ้งร่าง..อย่างมืดมน.. สักกี่คน....จะรู้เห็น..ความเป็นมา... ถึงดอกไม้..จะดูดี....ที่สวยหวาน แต่ช่างกร้าน....กลีบหยาบ..ด้วยบาปหนา ถึงกลบเกลื่อน....อย่างไร..ไม่นำพา กาลเวลา.....คงเผยสู่....ผู้เด็ดดม.... ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านและให้ความคิดเห็นทั้งติและชมครับ...
4 กันยายน 2549 14:37 น. - comment id 603387
เอ่อ....มาขายพวงหรีดครับ
4 กันยายน 2549 16:32 น. - comment id 603411
ต้นไม้ออก ดอกสีเด่น เห็นคุณค่า เพราะภักษา เลี้ยงดูให้ ได้สดใส เพราะซากศพ ช่วยเลี้ยงหล่อ ออกช่อใบ งามวิไล ในสถาน ลานหลุมดิน ซากศพอย่า เพิ่งน้อยใจ ในวาสนา คนมีค่า คงความดี มิมีสิ้น จงอิ่มเอม ในความดี ชั่วชีวิน ใครได้ยิน ก็เชิดชู และบูชา คงจะมี เข้าสักวัน อย่าหวั่นจิต รักมีพิษ คงจะคลาย หายไปหนา สักวันหนึ่ง ที่ซากศพ เฝ้ารอมา ปราถนา คงสมหวัง ดังตั้งใจ....
4 กันยายน 2549 19:30 น. - comment id 603445
หน้าส่วนตัว
ศพใครหนอ ....
ที่บ้าน เวลา หมาตาย จะไปขุดฝั่งไว้
ข้างต้นไม้ใหญ่ ... มันเจริญงอกงาม ออกดอก
ออกผล มากมาย .... หมา หรือ คน ถ้าตาย
แล้วยังมีประโยชน์ ..
ต้องเลือกตายแบบฝังเนอะ
4 กันยายน 2549 22:40 น. - comment id 603513
ดอกไม้ในกำมือ ไม่ยึดถือหรือยื้อแย่ง ดอกไม้ได้บานแบ่ง เหมือนดั่งแสงแห่งตะวัน ดอกไม้บนโลงศพ จึงได้พบสมานฉันท์ ร่วมด้วยช่วยแบ่งปัน ให้สุขพลันในไมตรี เกิดก่อเป็นหน่อใหญ่ แตกก้านใบสวยสุขขี เห็นไหม...ประโยคมี น่ายินดี..เสียจริงจริงขอมองต่างมุมหน่อยแล้วกันนะค่ะ อิอิ
5 กันยายน 2549 10:39 น. - comment id 603559
ศพนี้จะเหมือนอาจารย์ใหญ่ป่าวค่ะ และงานศพต้องใช้ดอกบัวถวายพระค่ะ
5 กันยายน 2549 11:40 น. - comment id 603583
.....ศพนี้ตายแล้วฟื้นครับ... ตายไปกับความลุ่มหลงและโง่งม แต่ฟื้นขึ้นมาด้วยสติและกำลังใจที่ดี พร้อมกับความศรัทธาในคำว่า.. .....กฎแห่งกรรมนั้น..มีจริง...
6 กันยายน 2549 12:08 น. - comment id 603816
สรรพสิ่งในโลกย่อมเกื้อกูลกัน เมื่อดับสิ่งหนึ่งก็ย่อมเกิดสิ่งหนึ่งศพที่ตายถ้าไม่ฝังก็เป็นอาหารให้สัตว์อื่นเติบโต ถ้าฝังก็เป็นอาหารให้พืชเติบโต พืชล้มตายก็กลายไปอาหารให้พืชด้วยกันให้เชื้อราจุลินทรีย์อื่น ๆ เติบโต ห่วงโซ่อาหารมีมาพร้อมกับโลก อิอิ แต่เรื่องเหยียบบ่าเพื่อนนี่ เพิ่งมีไม่นาน อิอิ คนโง่ย่อมเป็นเหยื่อ อยู่แล้ว อิอิ
6 กันยายน 2549 12:58 น. - comment id 603838
ขอบคุณทุกความเห็นนะครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
