..๏ ได้ยินเสียงแงแง.. โอ๊ย ! แย่แล้ว คนเป็นแม่ใจแป้วรีบแน่วหา หัวเจ้าแฟรงค์โขกโต๊ะแม่โปะยา บอกลูกจ๋าเงียบไว้ร้องไม่ดี ทั้งอุ้มปลอบหลอกล่อชวนล้อเล่น โทษโต๊ะเวรเหตุไฉนจึงไม่หนี เจ้าแฟรงค์น้อยยิ่งร้องปานฆ้องตี ดุจเจ็บนี้สาหัสอยากซัดคืน โถ ! ..แฟรงค์เจ็บตรงไหนให้บอกแม่ โถ ! ..แฟรงค์แย่หัวระบมคงขมขื่น โถ ! ..แฟรงค์เกาะไม่ถนัดเพราะหัดยืน โถ ! ..แฟรงค์น้อยหล่นครืนขาลื่นล้ม เดซิเบลแฟรงค์นี้สามสี่บ้าน เสียงประมาณประหนึ่งว่าฟ้าถล่ม แม่ครุ่นคิดหวังคลายหายระงม ญาติบ่นขรมตะโกนแข่งแฟรงค์วุ่นวาย เพราะอยากให้แฟรงค์น้อยกลอยใจแม่ หยุดงอแงหยุดพร่ำทำเสียหาย จนกระทั่งยายยุหลอกอุบาย เผื่อแฟรงค์หายโกรธาอุราเย็น ยายกระซิบบอกแม่ก็แค่นี้ ปล่อยแฟรงค์ตีโต๊ะคืนระรื่นเห็น จะเจ็บมือแค่ไหนมิใช่ประเด็น อย่าไปเน้นเรื่องเล็กกับเด็กน้อย ๚ะ๛
อัลมิตรา 17 ก.ค. 2549 22:28 น. - ID 91191 
3292
8
0
17 กรกฎาคม 2549 22:38 น. - comment id 590786
ทำไมโต๊ะไม่หลบหนู ฮือๆๆๆ โต๊ะทำให้หัวหนูเจ็บ ฮือๆๆๆ ต้องตีโต๊ะ นี่แน่ะๆๆๆ ตีให้โต๊ะมันรู้สึก โต๊ะมันผิด มันไม่หลบหนู ต้องตีโต๊ะให้โต๊ะพังไปเลย หนูหัวโนเพราะโต๊ะไม่หลบนี่แหละ ฮือๆๆ ยาย มาช่วยตีโต๊ะหน่อย โต๊ะมันผิด มันรังแกหนู แม่ มาๆ ช่วยตีโต๊ะหน่อย โต๊ะมันผิด มันรังแกหนู มันไม่หลบหนูเลย ถ้ามันไม่ตั้งอยู่ตรงนี้ หัวหนูก็ไม่โนหรอก หนูคงไม่เจ็บ และหนูคงไม่ร้องไห้เสียงดังให้คนวุ่นวาย เพราะโต๊ะตัวนี้ตัวเดียวแหละ ... ช่วยกันลงโทษโต๊ะหน่อยเร้ว ในความไร้เดียงสาของเด็กน้อย ... ยังน่าเอ็นดู แต่ในความสิ้นคิดของผู้ใหญ่ ... เอ่อ น่า สมเพช อะค่ะ สวัสดีค่ะ คุณอิม : )
18 กรกฎาคม 2549 00:03 น. - comment id 590808
มิใช่ไร้เดียงสาแต่ว่าเขาเรียนรู้ ก็เมื่อโต๊ะก็คือครูมิใช่หรือ เจ้าแฟรงค์น้อยเอาความเจ็บเข้าฝึกปรือ ด้วยสองมือที่ท้าทายในยามนั้น
18 กรกฎาคม 2549 00:10 น. - comment id 590813
นั่นแหละเด็กล่ะ ได้อารมณ์ดีอ่ะอิม มองเห็นภาพเลย
18 กรกฎาคม 2549 01:15 น. - comment id 590824
เด็กชายตัวเล็ก แวะมาทักทายเพื่อนตัวน้อย
18 กรกฎาคม 2549 06:52 น. - comment id 590837
18 กรกฎาคม 2549 07:06 น. - comment id 590842
ดูลูกยังไงปล่อยให้โต๊ะโขกหัวลูก...เด๋วเหอะ
18 กรกฎาคม 2549 07:49 น. - comment id 590857
มีผู้ใหญ่ คนหนึ่งเคยตั้งคำถาม... ว่า...ถ้าเธอ...อยู่สังคมทั่วไปเธอจะเลือกอยู่กับใคร... ระหว่างเด็กในโรงเรียนอนุบาล.. และซาตาน(มนุษย์) ในบริษัทใหญ่ มะกรูดตอบท่านไปว่า... ขออยู่กับเด็ก...เพราะเด็กไม่โกหก เด็กมีมารยา แต่ไม่มีพิษภัยกับเรา... และนั่นเป็นสิ่งที่เลือก...
18 กรกฎาคม 2549 08:41 น. - comment id 590870
นั่นซิเรื่องเด็กๆนี่นะ..วุ่นวายจริงๆ
แก้วประเสริฐ.
18 กรกฎาคม 2549 13:53 น. - comment id 590992
ให้นึกถึงนางฟ้ากับเด็กน้อย นางฟ้าสวยแต่เด็กน้อยใสซื่อ
18 กรกฎาคม 2549 21:04 น. - comment id 591060
อย่าปล่อยตามอำเภอใจเด็กเกินไปละครับ ประเดี๋ยวจะเปลี่ยนเป็น ร้ายเดียงสา แย่แน่เลย
18 กรกฎาคม 2549 21:27 น. - comment id 591066
ถ้าเด็กไม่ดื้อ ดุก็เงียบแล้วล่ะ..เนอะ.. ..
18 กรกฎาคม 2549 22:26 น. - comment id 591085
ในความเป็นเด็กไร้เดียงสา มักถูกให้สิทธิ์ในการกระทำอะไรบางอย่างที่ไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย อัลมิตราเคยผ่านชีวิตความเป็นเด็ก และผ่านการเลี้ยงดูเด็กมาก่อน จึงเข้าใจในอารมณ์ที่เป็นไปของเด็ก แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่า อัลมิตราจะไม่เคยเห็นอารมณ์แบบนี้ที่เกิดขึ้นกับคนที่อยู่ในสภาพโตเต็มวัย ทำไมหนูแฟรงค์ยังร้องไห้ไม่เลิก ทำไมหนูแฟรงค์จึงยิ้มออกทั้งที่ต้องเจ็บมืออีกหน การเอามือไปทุบป๊าบๆที่โต๊ะ มันช่วยดับอารมณ์ขุ่นเคืองของหนูแฟรงค์ได้จริง ๆ เหรอ อัลมิตราก็เคยคิดแบบนั้นนะ เมื่อตอนที่เห็นหลาน ๆ หกล้ม แล้วก็เห็นบรรดาญาติผู้ใหญ่ของอัลมิตรา ต่างก็จูงหลานพาไปกระทืบซ้ำพื้นนั้นอีกหลายป๊าบ คิดว่าความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นคงหาย ยังคงมีเรื่องราวแบบนี้วนเวียนให้เห็นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดูเหมือนจะเป็นกติกาประจำทุก ๆ ครอบครัวไปเสียแล้ว แปลกดี .. ที่จู่ ๆ ก็มาคิดถึงเรื่องนี้ ถ้าไม่ได้ยินเสียงร้องไห้ของเด็กข้างบ้าน บางทีอัลมิตราก็ลืมเรื่องนี้ไปแล้วล่ะ คุณแดดเช้า .. เพราะความไม่รู้ของเด็ก ข้อยกเว้นจึงถูกยกขึ้นมาอ้างอยู่บ่อย ๆ \" โอ๋ โอ๋ ..เจ็บตรงไหน ไหน ๆๆๆ โอ๋ เจ็บนิดเดียว เป่าเพี๊ยง ไม่เจ็บแล้วนะ นี่แน่ะ เจ้าโต๊ะบ้า เจ้าโต๊ะดื้อ\" อัลมิตราได้ยินเสียงของคนข้างบ้านปลอบลูกของเขาแบบนั้น ตอนที่อัลมิตรายืนตากผ้าอยู่ที่ระเบียง คุณกันเอง .. เจ้าแฟรงค์มีช่วงวัยแห่งการเรียนรู้ ความจริงผู้ใหญ่น่าจะให้ข้อมูลที่ถูกสำหรับแฟรงค์น้อย โต๊ะมันก็ตั้งอยู่ตรงนั้นมานานโข ตกลงว่าหนูแฟรงค์เอาหัวไปโขกโต๊ะ หรือ โต๊ะมันกระเด้งลอยมาโขกหัวหนูแฟรงค์ ถ้าไม่อธิบายให้หนูแฟรงค์เข้าใจ สงสัยว่าโต๊ะนั้นจะตกเป็นจำเลยอย่างไม่มีทางเลี่ยง เอ ! หรือว่าบอกหนูแฟรงค์ไปก็ไม่มีประโยชน์ เจ็บตัวฟรี แถมยังไม่เกิดการเรียนรู้อีกแน่ะ เฮ้อ !.. คุณร้อยฝัน .. :) เด็ก ๆ ก็ย่อมมีความคิดแบบเด็ก ๆ ดีใจนะที่เห็นคุณร้อยฝันหัวเราะ คุณคนตัวเล็ก .. ลองต่อจิ๊กซอว์นะคะ บางทีเรื่องรอบตัว มันก็มีมุมมองให้ชวนขบคิดมากทีเดียว คุณแสงไร้เงา .. ขอบคุณค่ะ คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. หนูแฟรงค์เป็นลูกของคุณสตีฟ (อเมริกัน) กับคุณฟอร์ล่า (ฟิลิปปินโน) บ่ แม่นลูกของอัลมิตราเด้อ คุณแมงกุ๊ดจี่ .. คงไม่มีใครอยากอยู่ท่ามกลางแหล่งพิษ แต่เมื่อต้องอยู่ ทำอย่างไรให้รู้จักแยกแยะมวลพิษเหล่านั้นได้ เมื่อก่อน อัลมิตราก็เคยมีความคิดเช่นคุณ แต่โอกาสของอัลมิตรามันเป็นอีกอย่าง และถึงแม้ว่า สภาพที่เป็นอยู่ ยังไม่ใช่ที่สุดแห่งความพอใจ ความใฝ่ฝันที่เคยมีมันไม่ใช่อย่างนี้ แต่ก็ต้องอยู่ ดังนั้น จะเป็นเช่นไร จะมีความเป็นอยู่อย่างไร ต้องอยู่ให้ได้ ในความเป็นจริง ค่ะ คุณแก้วประเสริฐ .. :) ก็อย่าไปถือสา มีเด็กคนไหนบ้าง ที่ไม่งอแง โยเย .. คุณก้าวที่...กล้า อัลมิตรานึกถึงโดดเดี่ยวผู้น่ารัก (home alone) และ เดนิส (ตัวกวนประจำเมือง) คุณชัยชนะ .. ก็คงต้องขึ้นอยู่กับคนรอบ ๆตัวด้วยค่ะ ที่จะอบรมบ่มนิสัย ไร้เดียงสา กับ ร้ายเดียงสา ห่างกันแค่ปลายนิ้ว คุณกุ้งหนามแดง .. ปกติน่ะ อัลมิตราไม่ค่อยดุนะ กับเด็ก ๆ อัลมิตรามักจะอนุโลมให้ แต่สำหรับผู้ใหญ่ บางทีอัลมิตราก็นึกรำคาญเหมือนกัน ขืนมาโยเยแบบเด็ก อนุโลมไม่ไหวแฮะ ฮา ..
19 กรกฎาคม 2549 06:41 น. - comment id 591105
เมื่อคืนเครือข่ายดีเทคคงล้มเน๊อะ..!!!
19 กรกฎาคม 2549 07:16 น. - comment id 591108
คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ ..
19 กรกฎาคม 2549 13:37 น. - comment id 591204
แวะมาดูเด็กน้อยร้องไห้โยเย จะว่าเจ้าเกเรหรือเพราะเดินชนโต๊ะ แต่พิจดูอีกที่ให้ดีเลยต้องร้องโอ๊ะ ก็เพราะเจ้าโต๊ะตัวดีไม่หนีทาง เขียนได้น่ารักดีจ๊ะอิม.....รูปก็....เข้าท่าเน้อออร้องไห้ได้น่าชังดีจังมิตรภาพตราบดินฟ้า....คือคำว่าเพื่อนจ้าๆๆๆๆ
19 กรกฎาคม 2549 22:25 น. - comment id 591364
คุณแก้วนิดา .. ๕๕๕ อัลมิตราก็ขำรูปเหมือนกันค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
