หนึ่งชีวิตโอบประคองสองกระจาด ริมฟุตบาทข้างถนนคนขวักไขว่ ตะวันกร้าวแดดกล้าสาดแสงไกล แต่ตะวันในหัวใจไม่รู้เลย ยายขายข้าวเกรียบว่าวเฝ้าชะเง้อ มาซื้อยายหน่อยซิเออ! หลานหลานเอ๋ย ยายหาบคอนมาตั้งขายเหมือนอย่างเคย อย่าเฉยเมยแค่มองกันแล้วผ่านไป ยายไม่ว่าถ้าลองนิดถ้าชิมหน่อย กรอบอร่อยเชียวนะจะบอกให้ ถ้ากินแล้วขี้คร้านจะติดใจ กลับมาซื้อยายใหม่กันสักวัน พวกขนมนมเนยแบบฝรั่ง คงจะแพงหลายกะตังค์ใช่ไหมนั่น เท่ากับซื้อข้าวเกรียบยายได้หลายอัน เจ้าหลานขวัญมามะ! อย่ารอรี ยายมาตั้งกระจาดขายจนบ่ายคล้อย แสนละเหี่ยเพลียละห้อยอย่างเหลือที่ ขายได้ไม่กี่อันเลยวันนี้ คนกินเป็นและใจดีไยรี้กาย หรือว่ากินขนมยายมันไม่โก้ ไม่น่าอวดน่าโชว์คนทั้งหลาย ข้าวเกรียบว่าวมันโบราณมันน่าอาย มันจึงพ่ายเสียท่าขนมปัง
17 กรกฎาคม 2549 11:34 น. - comment id 590571
สะท้อนใจจังเลยค่ะ ... พี่จันทร์เพ็ญ : )
17 กรกฎาคม 2549 11:49 น. - comment id 590577
สะท้อนใจในคำ แต่พี่ชื่นใจที่น้องเข้ามาเยี่ยมเยียนกันเสมอๆ จ้า
17 กรกฎาคม 2549 12:00 น. - comment id 590584
นานแล้วนะคะที่เอมไม่ได้กินข้าวเกรียบว่าว แต่ก็จำได้ว่า .. พอเอาเข้าปากแล้วมันติดลิ้นอ่ะ .. แต่ก็อร่อยดี เดี๋ยวนี้หากินยาก ... อยากกินแต่ไม่รู้จะไปหาได้จากที่ไหน ..
17 กรกฎาคม 2549 14:30 น. - comment id 590660
ทางนี้ (ขอนแจ่น) ยังพอมีหาบขายให้เห็นอยู่บ้างง่ะ ซื้อบ้างไม่ซื้อบ้างตามแต่โอกาสงับ ยังไงใครเห็นก้ออุดหนุนกันหน่อยล่ะกันงับ ขนมไทยๆหากินก้อยากแล้ว อย่าปล่อยให้สูญหายไปตามกระแสโลกาภิวัฒน์เยยง่ะ เสียดายเนาะ
17 กรกฎาคม 2549 21:26 น. - comment id 590758
อยากกินส้มตำมากกว่าอ่ะ ขอส้มตำปิ้งไก่หนึ่งชุดครับบบบบบบ
18 กรกฎาคม 2549 08:18 น. - comment id 590866
... อืม นึกภาพตามแล้วก็สงสาร ยาย นะครับ ไม่ได้แค่ขายข้าวเกรียบว่าวหรอกครับ ขายไอติม ขายหนมถ้วย เยอะแยะ ถ้าเจอก็ช่วยกันอุดหนุนเหอะครับ ไม่กี่บาทเอง ช่วยกันเนอะ ...