เฉททรชน

ตราชู

เพื่อนๆทุกท่านครับ         ขอให้ตราชูเล่นบทโกรธสักหน่อยเถอดครับ ทนไม่ไหวจริงๆ งานเขียนชิ้นนี้ เกิดขึ้นจาก รักสาการ นายกฯ นามว่า ทักษิณ ชินวัตร บังอาจใช้ปากอันพล่อยของตน (เสมอมา) กล่าววาจาอันน่าเคลือบแคลงและขุ่นเคืองใจเราทุกคน ผมจึงขอลั่นกลองรบเสียที นี่อาจจะถึงเวลาอีกแล้วกระมังครับ เวลาแห่งการ เฉททรชน
เฉททรชน (เค้าโครงได้จาก ประกาศโองการแช่งน้ำพระพิพัฒน์สัตยา บทกวี โคลงสรรเสริญเกียรติกรุงเทพมหานคร ของ ท่านจิตร ภูมิศักดิ์ และกวีนิพนธ์ รุ้งกินเมือง ของ ท่านคมทวน คันธนู)
ร่ายดั้น
	ศรีศรีหม่นศรีหมาง สางหมู่ผีมวลภูต มูตรพ่นคูถคายถุย คุยถมทั่วหนแหล่ง แห่งหลายเลวโฉดนำ ชำนาญในกักขฬะ กะคล่าวถ้อยคำอ้าง ค้างอำเอ่ยแผลงอรรถ ผลัดเอาเพียงชั่ววาร ชาญไวด้านดื้อทน ดลถึงปรัตยุบันยุค บุกใหญ่ยืดเยื้อบาป หยาบบ้าบ่ยอมเบา เยาว์บัญญาหย่อนตก ยกแต่พวกตนรายเรียงเขื่อง เรื่องขุ่นกูณฑ์กลุ้มด้าว ดาษเดียร
โคลงมณฑกคติ (โคลง ๕ ดั้น)
ไฟเฟื่องฟื้น..................ฟูมหาว
ซาตาลเบียน..............เบ่งกล้า
ย้อนคืนคราว.............ครองโศก
พวกเสี้ยนคว้า............ไขว่สิน
โสโครกคลุ้ม................คลุมเวียง
แทตย์เถือกิน................กี่ครั้ง
ยังส่งเสียง...................เสมือนสัตว์
ยังโอ้ตั้ง.......................อวดตน  โอ่ตน
สาหัสแล้ว...................แลเห็น
เห็นทุกหน...................ทั่วไห้
ไห้ลำเค็ญ...................เหลือข่ม
ข่มน้ำไล้......................หลั่งตา
ใคร่บ่มแค้น..................คับทรวง
ในวิญญาณ์................เยือกนี้
คลายรรรลวง..............โรยสลด
หมายย้ำบี้...................อุบาทว์บร
คนคดต้อง..................เตียนพลัน
ไร้นาคร.......................เขตป้อง
สูญเผ่าพันธุ์...............พวกเปรต
หมดสิ้นพ้อง...............ภูตโหม  ผีโหม
ร่ายดั้น
	โอมมมมม ละลายมหาละลาย กลายจากสูงสู่ต่ำ ด่ำดึ่งแดนนรกา ทนทรมาไหม้หมก ในขุมนรกแรงร้าย ฤาอาจผ้ายผันหนี เปลวอัคนีเนื่องหนุน ผลบุญบ่อาจรับ แม้ญาติสรรพส่งซ้ำ กรวดน้ำเกื้อหนุนกุศล อย่าให้ผลแผ่ถึง ตรึงตรากเตรียมตรอมตรม สมที่มันสามานย์เมาห์เสพ เสพแผ่นดินด้วยเหี้ยม หักหาญ หื่นหาญ
โคลงมณฑกคติ
วอนเทพไท้...............ลงทัณฑ์
อย่าทันนาน.............เนิ่นช้า
ให้เห็นกัน.................กรรมก่อ
เหล่าปล้นหล้า.........ล่วงลาม
วอนต่อเชื้อ................ชนไทย
สอดส่องทราม...........สืบรู้
อย่ามัวไผล................เผลอสติ
เราต้องสู้....................เศิกเข็ญ
เริ่มริค้น......................ข่าวสาร
ตรองตรวจเป็น..........ไป่พล้ำ
เลิกแลลาน.................หลงผิด
ภาพแพร้วย้ำ.............เพริศยวน
ถึงอิทธิ์อื้อ..................อักโข
มันย่อมซวน...............เสื่อมด้อย
เมื่อเราโต...................ฤทธิ์เติบ
มันต้องคล้อย..............เคลื่อนผัน
หวังอ่องสร้าง.............เอี่ยมแสง
หวังสักวัน..................วาดไว้
ยุคใหม่แปลง..............แปรเปลี่ยน
ปลุกปลื้มได้...............ดั่งประสงค์  โดยประสงค์
(๓ ก.ค. ๒๕๔๙)
 
______________________________________