ฉันอยู่ด้วยความ...เชื่อใจ ความห่างไกล ไม่ใช่เหตุผลที่ทำให้...เหนื่อยล้า ไม่เคยหวั่นกลัวเลย...กับวันเวลา แต่เชื่อว่า...ความรักจะยิ่งเพิ่มค่าในหัวใจ ทุ่มเท...เพื่อวันข้างหน้าของเรา วันคืนเก่า ๆ ทำให้กำลังใจของฉัน...ไม่เคยอับเฉาเลยรู้ไหม แต่ฉันคงผิดที่ปล่อยให้ทั้งชีวิต...ยึดติดกับคำว่าเชื่อใจ ที่ผ่านมาเธอเปลี่ยนไป....ฉันก็มีแต่คำว่า ให้อภัยเสมอมา เพียงเพราะเชื่อในความรัก ฉันยิ่งต้องแน่นหนัก...แม้เธอจะทำให้หัวใจรักเหนื่อยล้า ไม่คิดว่า...เธอจะทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างที่สร้างกับฉัน........ ...เพียงเพื่อ ทำตามใจที่เปลี่ยนผันตามวันเวลา แต่ต่อให้เชื่อใจแค่ไหน...ก็คงไร้ค่า...... ...ในเมื่อวันนี้มาเห็นกับตาว่า...เธอมีใคร
15 มกราคม 2545 17:49 น. - comment id 30578
ความรักที่ไร้ค่า เราอย่าน้ำตาให้มันเลยครับ โมโน
15 มกราคม 2545 19:50 น. - comment id 30606
อย่าเศร้าให้นานนะ
15 มกราคม 2545 21:14 น. - comment id 30626
จินตนาการหรือเรื่องจริงคะเนี่ยหวังให้เป็นอย่างแรกนะ เขียนได้เศร้าจัง
15 มกราคม 2545 21:15 น. - comment id 30627
หากเค้าไม่เห็นค่า รักของเราจริง ๆ ล่ะก็ การที่จะยอมเสียเวลาเพื่อ "รอ" .. ก็ไม่สมควรจะมีให้เค้า สิ่งที่ทุ่มเทไป ..อย่างน้อยก็ทำให้เราเห็นคุณค่าหัวใจตัวเองมากขึ้น อย่าเสียใจไปเลยนะ ..เป็นกำลังให้เสมอจ้า ^__^
15 มกราคม 2545 22:32 น. - comment id 30642
กลอนส่วนใหญ่ของ mono ก็มาจากจินตนาการและในความรู้สึกบ้างเล็กน้อยจ้า
16 มกราคม 2545 02:17 น. - comment id 30676
อารายน้องสาวมีหักมุมนะ... พี่อ่านแรกๆ ดีใจด้วย... พออ่านท่อนสุดท้ายไหงเป็นงี้หว่า... แหะๆ
16 มกราคม 2545 09:08 น. - comment id 30692
กลอนเพราะจังเลย คงโดนใจใครหลายคนอะ เราก็คนหนึ่ง
16 มกราคม 2545 16:27 น. - comment id 30725
ฮือฮือ ฟังแล้วเศร้าจังเลย