ทำเป็นหวังดีมีน้ำใจ ทำเป็นห่วงใยสงสาร ทำเป็นแคร์ทำเป็นต้องการ ทั้งทีใจรำคาญฉันเต็มทน พอได้ทีที่จะไป จากเคยห่วงใยกลายเป็นไม่สน จากเคยแคร์กลายเป็นเหลือทน เกินที่จะกลับมาสนคนอย่างเรา จริง ๆ ก็แค่คนผ่านมา จะมีค่าก็ตอนเธอเหงา จะมีความหมายก็ตอนเธอ..เอา.. ถ้าหากหมดความเหงาก็จบกัน หากไม่มีใจอย่างนี้ ทำไมต้องมาทำดีกับฉัน เหมือนรักเหมือนห่วงเหมือนแคร์กัน ทำไมต้องหลอกให้ฉันตายใจ เธอก็เหมือนผู้ชายทุกคน ที่ฉ้อฉลหลอกให้ฉันรักใคร่ เมื่อหมดค่าเธอก็ทิ้งไป เหมือนของเก่าที่ไม่น่าใช้ไม่น่าแล ความคิดของเธอน่ะเหรอ ฉันก็แค่คนเซ่อที่ไม่น่าแยแส เสือกใจง่าย...เสือกอ่อนแอ ถึงเป็นได้แค่ตัวสำรอง ก็แค่อีเด็กงี่เง่า ที่เธอไม่เคยคิดจะเอาเป็นเจ้าของ ก็แค่ของเล่นใหม่ที่น่าลอง พอเบื่อก็ต้อง..ทิ้งไป ฉันไม่น่าโง่เลย ไม่น่าเคยคิดว่าเธอรักใคร่ ไม่น่าลืมว่าเธอยังมีใคร ไม่น่าเผลอใจ..ไปรักเธอ โง่....บ้า...เซ่อ....จริง ๆ ร้ว่าเขาจะทิ้ง..ยังคิดถึงเขาเสมอ รู้ว่าเขาไม่จริงใจ...ยังเพ้ออยู่ได้นะเออ อีบ้า...อีเซ่อ..เลิกคิดถึงเขาซะที เข็ดได้หรือยังกับรักจอมปลอม อย่าเอาแต่ยอมเขาอย่างนี้ ใจของเขาไม่มีเราแม้สักนาที จบและพอกันทีกับรักชั่วคราว
2 พฤษภาคม 2549 22:36 น. - comment id 574536
เตือนตัวเองบอกตัวเองว่าพอแล้ว โธ๋น้องแก้วเขาไม่ดีอย่าไปสน ได้เรียนรู้ในค่านั้าใจคน มองเห็นในตัวตนเขาเป็นเช่นไร ครั้งนี้เจ็บแล้วจำทำใจได้ ไม่ยากง่ายแค่ลืมคนคนนี้ หากไม่แคร์ควรค่าหรือที่ปราณี ให้ยั้ายีเจ็บชีวีอยู่ทำไม อย่างน้อยครั้งนี้ก็ได้เรียนรู้ นะ อย่าคิดมาก ไม่นาน ลืมได้เอง