......น้ำใจจาก ฟ้าที่สูงส่ง.......

ท้องฟ้าสีหม่นปนเศร้าหมอง
บรรเลงเพลงลองทำนองเศร้า
โอ้เอ๋ยใยเลยระทมในอกเรา
ดั่งไฟเผาร้อนรุ่มกลุ้มดวงใจ
ดวงใจน้อยที่คอยป้อนความรัก
บัดนี้แทบหักหานหายกลายสิ้น
นี้หรือสิ่งตอบแทนจากฟ้าดิน
คร่ำครวญใยมิสิ้นคราบน้ำตา
น้ำตาไหลนองอาบสองแก้ม
ไร้แววยิ้มแย้มครั้งสดใส
เมื่อความสุขนั้นมลายหายจากไป
เหลือความทุกข์ทรวงในไว้ทดแทน
เคยเฝ้าห่วงหวงถนอมออมใยรัก
สุดใจภักดิ์มิห่างมิหายกลายเป็นอื่น
แต่บัดนี้สิ่งตอบแทนคือกล่ำกลืน
ทั้งข่มขืนน้ำตาคาอกเรา
อยากถามฟ้าหรืออย่างไรพาใจสิ้น
ทั้งแผ่นดินให้สิ้นเสียเพียงสงสัย
ให้สละทรัพย์ร่างทั้งกายใจ
ยังมิพอหรืออย่างไรน้ำใจเพียงดิน
นั่งหัวร่องอขำคนทั้งโลก
ลิขิตโศกโรคเสร็จสรรพคนทั้งหลาย
จะขีดเขี่ยลิขิตชีวิตคนมากมาย
นั่นคือกายนิสัยฟ้าหรือปราณี
เหมือนฟ้าแกล้งแย่งรักหักจากอก
ให้บรรจบพบรักแล้วหักหนี
ปล่อยคนช้ำที่รักและภักดี
ให้ตายพลีแล้วนั่งหัวร่อ....ฮ่ะฮ๊า ฮ่ะฮ๊า...สาแก่ใจ....ฟ้า.
(แต่งเพื่อคนที่อยากจะมีคำถามกับฟากฟ้า)