ลมกระโชกพายุโบกโบยซัดสาด ชุติวาบปลาบแรงแสงฟ้าฟาด ให้หวั่นหวาดขาดกลัวในหัวใจ ฤ ดาวเดือนเคลื่อนขับกลับอาเพศ ถ้วนขอบเขตชัณฑ์คร้ามอกหวามไหว ร้องระเริงเพลิงรุมดั่งสุมไฟ ฤา เพลงยาวทำนายไว้จะกลับจริง ภริยาจะฆ่าเสียซึ่งคุณผัว คนชั่วจะกลับเจริญยิ่ง พระเสื้อเมืองจะเล็งแลนิ่ง พระกาฬสิงสู่เร้าเข้ามาผลาญ เพราะบังอาจ กราดกล้าท้าเทเวศน์ หมิ่นภูเมศวร์จอมไทยมไหสวรรค์ พึ่งบรมบุญญา อ้ายอาธรรม์ ยังสาปสรรค์ศัพท์ได้ประไรมี เกณฑ์กบฏ คดขัดจัดทรุยศ ฉิบหายหมดสยามใยไร้ศักดิ์ศรี ให้"จีนตรอก"ออกมาหยามทำกลี หมิ่น ภูมี จอมประเทศเหนือเกศได้ ไหว้พระกาฬจงราญมันให้สรรสาป พระเสือ้เมืองกระทำย้ำฉิบหาย พระทรงเมืองจงอุบัติภัย ให้สมกับที่หมิ่นไท้ ทรงศักดิ์ เทพยุตาอารักประจักษ์เถิด อ้ายจีน มันละเมิดลุโทษหนัก ให้ฉิบหายกลายลับดับพรรค ให้สมศักดิ์ที่ทำไว้ในแผ่นดิน เทวดารักษาเศวตฉัตร โปรดกำจัดมารภัยลงไปสิ้น บารมีพระแสงขรรค์ผลาญชีวิน สาปสิ้นเสี้ยนสัตว์ อุบัติร้าย อะไรก็ยอมได้ แต่กับพระเจ้าอยู่หัว ผมยอมไม่ได้..........
โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน 30 มี.ค. 2549 18:21 น. - ID 88092 
1945
0
0
19 กรกฎาคม 2549 02:21 น. - comment id 591094
พี่โอ๋ ไม่เคยโง่อยู่แล้ว คิดถึงว่ะ
19 กรกฎาคม 2549 02:27 น. - comment id 591095
พี่โอ๋ไม่เคยโง่อยู่แล้ว คิดถึงอ่ะ
28 พฤษภาคม 2550 00:13 น. - comment id 702302
หายไปนานเลยนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
