ไม่รู้ว่าจะเขียนอะไร

เหงา เหงา เหงา โดดเดี่ยวอ้างว้างเมื่อไม่มีเขา
ขุนเขาที่ยืนยงแต่อ้างว้าง มองแล้วสร้างความเหงาแผ่เข้ามา
สายฝนที่ตกปรอย ๆ มองแล้วดูเศร้าสร้อยหนักหนา
สายหมอกที่ลอยอยู่ละลานตา มองดูแล้วน่านอนซะเหลือเกิน
บทเพลงอันแสนหวานเริ่มบรรเลง ตัวฉันเองนั่งฟังด้วยใจเหงา
โอ้ละหนอชีวิตของตัวเรา ไม่มีแฟน เฮ้อเศร้า เหงาจริงๆ
และแล้วเธอนั้นก็เดิยเข้ามา เข้ามานั่นฟังเพลงอยู่ใกล้ๆ
ท่วงทำนองบรรเลงประสานใจ แล้วใจฉันและเธอก็สานใจ
เมื่อเพลงเศร้าเพลงนี้บรรเลงจบ ตาก็สบมองกันอย่างสงสัย
เหมือนเคยพบเคยรู้จักเคยรู้ใจ มองใกล้ ๆ เฮ้ยเพื่อนเรา นั้นนั่นเอง
เจ็ดนาฬิกา ถึงเวลาแล้ว
เจ็ดนาฬิกา รีบเร่งเร็วหนา
เจ็ดนาฬิกา เร็วไว เดี๋ยวสายนา
เจ็ดนาฬิกา ว้า......ตกรถตามเคย