ประชด

วาทิพย์

ประชด
เขาปิ้งปลาประชดแมวแค่แซวหยอก               เชือดไก่หลอกให้ลิงดูเพื่อขู่ขวัญ
เจ้าแก้ผ้าประชดผัวยั่วใครกัน                      ลบรอยแค้นได้ไหมนั่นแม่โฉมตรู
บนเส้นทางความรักอันฉาบฉวย                      ต่างหลงเงาหล่อสวยความรวยหรู
ไม่เคยซึ้งหัวใจไม่เรียนรู้                                    รักจึงรั้งไม่อยู่ต้องเลิกร้าง
ไม่ใช่แค่เสียดาย หากเสียใจ                              แม้เจ้ามีรักใหม่พี่ไม่ขวาง
แต่เจ้ากลับประชดโลก-หวังโศกจาง?       ยอมเปลือยร่างทายท้ามหาชน
หรือนี่คือทางออกของหญิงสาว                 เมื่อรักแหลก-กลับแลกร้าวให้คาวหม่น
ประจานชู้-ประจานผัว-ประจานตน!        ไยปัญญาอับจนมืดมนนัก
พี่เป็นเพียงผู้ชายหยาบกระด้าง                        ควรฤาแม่เอวบางมาหาญหัก
เอายางอายมาย่ำยีขยี้รัก                                       พี่ยิ่งไม่รู้จักหรอกรักแท้
หรือต้องให้พี่ตายไปต่อหน้า                             เจ้าจึงหยุดโพนทะนาลืมบาดแผล
พี่ยอมแล้วยอมอยู่อย่างผู้แพ้                           ขอเพียงแค่มิ่งมิตรเลิกคิดประชด
อันเนินเนื้อแนบเขนยพี่เคยกอด                   นุ่มเนียนเกินคำพลอดรำพันหมด
ยังตรึงทรวงหวงแหนเกินแทนทด                   เหลือเพียงความงามงดในจินตนา
แต่สายตาอนาจารนับล้านแสน             เปรียบเจ้าแม้นแม่ยั่วเมืองเปลื้องตัณหา
ไม่มีค่าแถมยังไร้ราคา                            เขาตราหน้าเพียงค่าธุลีลม
หากต้องการลงโทษเพราะโกรธพี่                   น่าจะหาคนดีที่เหมาะสม
ให้พี่นึกต่ำต้อยนั่งตรอมตรม                             ใช่จ่อมจมพ่ายแพ้ชะตาชีวิต
เพียงยอดหญิงนิ่งเฉยไม่เผยปาก                      สังคมย่อมถางถากว่าชายผิด
ยิ่งนารียิ่งดิ้นรนยิ่งมืดมิด                             ยิ่งเปลืองจิตเปลืองใจยิ่งถูกประณาม
แม้มิอาจรักเจ้าชั่วฟ้าดิน                                     ก็ไม่อยากได้ยินใครหมิ่นหยาม
โลกที่เจ้ามองเห็นว่าแสนงาม                        แท้เถื่อนทรามแกมเศร้า...เจ้าจงรู้