การเดินทางบนท้องถนนในวันหนึ่ง ความคิดถูกติดตรึงอยู่กับสิ่งรอบข้าง เหม่อมองออกไปผ่านกระจกสีชาจางๆ เห็นสัจธรรมบางอย่างช่วยสอนเตือนใจ ผู้คนบนท้องถนนที่ดูขวักไขว่ ชีวิตรีบเร่งเกินกว่าใครจะห้ามได้ ไม่รับรู้ว่าเวลาผ่านไปเร็วเท่าใด เพราะวิถีชีวิตที่ผ่านไปยังไม่รู้เลย จึงมองไม่เห็นรอยยิ้มบนใบหน้า เล็ดรอดผ่านสายตาที่เมินเฉย แต่ละคนปล่อยมิตรภาพให้ผ่านเลย จนเริ่มห่างไกลสังคมไทยที่คุ้นเคยไปทุกที
โคลอน 27 ธ.ค. 2544 12:57 น. - ID 8025 
1467
6
0
27 ธันวาคม 2544 13:10 น. - comment id 27485
นี่แหละจ๊ะสังคมเมืองกรุง มีครายจาอารมณ์ดีเหมือนโคลอนน้า....อิอิ....
27 ธันวาคม 2544 15:56 น. - comment id 27500
ยิ้มอย่างนี้เหรอจ๊ะ ^__________^
27 ธันวาคม 2544 16:34 น. - comment id 27505
เราคนไทยเนอะ สัญลักษณ์ หนึ่งคือ ยิ้ม ยิ้มสยามไงหล่ะ อิ อิส่งยิ้มมาฝากครับ
27 ธันวาคม 2544 18:24 น. - comment id 27531
ยิ้มก็ทำให้คลายเครียดได้ด้วย เพราะฉะนั้นยิ้มกันเถอะ
27 ธันวาคม 2544 18:58 น. - comment id 27540
ือืม...อย่างนี้ก้อต้องเริ่มต้นที่ตัวเราก่อนดีไหมคะ
27 ธันวาคม 2544 19:12 น. - comment id 27543
งั้นขอยิ้มให้เลยละกัน ุ :) @^^@ ^__^ ^v^
27 ธันวาคม 2544 20:04 น. - comment id 27562
เห็นด้วยเลยจ้ะ....ทุกวันนี้ก็รู้สึกอย่างนี้เหมือนกัน
27 ธันวาคม 2544 23:29 น. - comment id 27596
ยิ้มมมมมมมมมมด้วยคนค่ะ ปลายิ้มไปหลายสไตล์แล้ว เรายิ้มเป็นตัวหนังสือก็แล้วกัน
27 ธันวาคม 2544 23:48 น. - comment id 27602
ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม ยิ้มมาในตาหวานชื่น จริงมั๋ยครับ ยิ้มนิดชีวิตยั่งยืน เน้อ
28 ธันวาคม 2544 01:09 น. - comment id 27619
สงสัยว่าน้องโคลอนเขียนบนรถเมล์แน่ๆ เลย... แหะๆ หรือว่ารถส่วนตั๊ว... ส่วนตัวจ๊ะ....
28 ธันวาคม 2544 12:33 น. - comment id 27697
หน้าส่วนตัว
เข้ามายิ้มกะเขาด้วยคน
{^-^}
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
