จนแสนจนยังทนอยู่ต่อสู้ รู้ทั้งรู้สู้ไปอย่างไรไหว ขาดที่พึ่งที่พักพำนักใจ ใครหนอใครช่วยปลอบจะขอบคุณ ไร้เงินทองบ้านช่องและบิดา เหลือมารดาที่คอยจะเกื้อหนุน ทำทุกอย่างเพื่อลูก ลูกรู้คุณ มีแต่ทุนน้ำใจให้ลูกยล ดวงใจแม่แสนเศร้าเราก็รู้ แม่ทนสู้อยู่ไปอย่างหมองหม่น เราก็ทนทุกอย่างด้วยอดทน เพื่อปลอบโยนดวงกมลแม่ทนไป อยู่ต่อหน้าแม่นั้นทำเป็นสุข ทั้งที่ทุกข์แสนทุกข์สุดแก้ไข จะร้องไห้ก็ร้องได้แค่ในใจ จะมีใครรู้ซึ้งถึงใจเรา ไหนจะใจแสนเศร้าเคล้าน้ำตา ไหนจะขาดบิดาให้หงอยเหงา ไหนโรคคอยเบียดเบียนร่างกายเรา ให้ซบเซาโศกศัลย์นิรันดร โอ้ ว่าใครเป็นผู้ลิขิต นำชีวิตเราทุกข์สุดไถ่ถอน โปรดจงมาช่วยคลายให้หายร้อน ช่วยผันผ่อนความทุกข์เป็นสุขเทอญ
4 มิถุนายน 2548 23:36 น. - comment id 475220
.. เขาเป็นคนเก่งนะครับ
5 มิถุนายน 2548 00:27 น. - comment id 475234
วันฟ้าสวยใจสว่างไม่ร้างมิตร วันฟ้าปิดรีบหลับนับนิ้วหนอ วันต้องสู้เรียนรู้อยู่เพื่อรอ สุขฤาท้อผสมถมเท่ากัน
5 มิถุนายน 2548 09:19 น. - comment id 475263
ขอมอบดอกไม้....ให้เป็นกำลังใจ ก่อนค่ะ...............อยู่ต่อหน้าแม่นั้นทำเป็นสุข ทั้งที่ทุกข์แสนทุกข์สุดแก้ไข จะร้องไห้ก็ร้องได้แค่ในใจ จะมีใครรู้ซึ้งถึงใจเรา.......... สิ่งนี้คือ สิ่งที่ถูกต้องแล้ว.......... ความใด ทำให้ บุพการี เจ๊บปวด รวดร้าว การนั้น มิควรล่วงรู้ถึงหู......... ในยามที่เจอปัญหา .แบบนี้ เจ๊บปวด แล้วค่อยๆๆ คิด หา ทางออก ให้กับชีวิต .........คิดช้า ๆ ...... ค่อย ค่อย ทำ ......... ............ กำลังใจ หาไม่ได้จากที่ไหนนะ ดาหลา ว่า กำลังใจ อยู่ในหัวใจเราเองแหละ .........ลอง กลับเข้าไป ค้นหา สิคะ เจอแน่ๆๆ เลยจ๊ะ เชื่อ ดาหลา สิ
5 มิถุนายน 2548 12:55 น. - comment id 475311
เห็นด้วยกับคุณดอกข้าวค่ะ แต่ว่า...อ่านกลอนแล้ว รู้สึกว่า โลกไม่น่าอยู่เลยเนอะ
5 มิถุนายน 2548 19:33 น. - comment id 475407
... เรน.. แวะมา..ทักทาย..คุณลุงมอมแมมนะคะ... ...
6 มิถุนายน 2548 10:26 น. - comment id 475616
เศร้าใยให้ใจทุกข์โศก โลกนี้ยังคงเป็นของเรา ถ้าทำใจยอมรับได้เพียงแผ่วเบา ความทุกข็โศกเศร้าอีกเหงาไม่มี มานั่งลงตรงนี้ด้วยกันนะ แก้วนีดาจะสานฝันอันสดใส โลกยังมีคนทุกข์ยากลำบากไป ลุงมอมแมมแค่หนึ่งในเสี้ยวนิดเดียวเอง บางคนขาดที่พึงพึงพัก แม้คนรักสักคนไม่มีฝัน อยู่คนเดียวเปลี่ยวจิตพัน คุณลุงนั้นยังมีลูกผูกจิตกาย อีกมีแม่ที่คอยดูแลให้แรงใจ บางคนสิ้นทุกสิ่งแม่พ่อไม่เหลือได้ ต้องทนทุกข์มากมายมิมีใคร ตัวคนเดี่ยวว้าเหว่กายไรคนมอง ภูมิใจเถิดที่ลุงได้เกิดมาชาติหนึ่ง แม้บางครั้งโชคชตามิดีได้ครึ่ง เทียบเท่าคนบุญหนักเป็นใหญ่ที่หนึ่ง ยังมีแก้วนีดาเป็นที่พึงทางใจได้นะลุง คุณลุงมอมแมมเป็นอะไรไปหรือค่ะ.........ลุงมอมแมมคนที่สนุกสนานหายไปไหนแล้วค่ะ.........ยิ้มสู้นะค่ะคุณลุงมอมแมม........อย่าดูคนที่เขาดีและสูงกว่าเรา.....เพราะจะทำให้เราคิดและเศร้าใจ........แต่ขอให้ดูคนที่เขาแย่กว่าเราซึ่งในโลกนี้กีมีอยู่มากมาย......แล้วเราจะรู้ว่า.......ยังมีคนที่เขาแย่งกว่าเราเยอะเลย.......เขาทุกข์กว่าเรา.......เขาไม่มีใครเลยก็มีนะค่ะลุงมอมแมมที่น่ารักของหลาน.......ไม่เศร้านะค่ะ.........คิดถึงและเป็นห่วงคุณลุงมอมแมมเสมอนะค่ะ........ ดูแลสุขภาพร่างกายให้มากๆๆนะค่ะคุณลุงมอมแมมที่รักของหลาน....... คิดถึงคุณลุงมอมแมมค่ะ
6 มิถุนายน 2548 11:50 น. - comment id 475666
สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆต่อไปนะ....