โรคระแวง แฝงในใจเธอมาก ฉันจึงอยากที่จักช่วยรักษา เอา ความซื่อถือสัตย์ คัดเป็นยา เอา ใจ มา มอบคลอเป็น หมอ ดี เฝ้าพิทักษ์รักษาโรคาร้าย มุ่งมั่นหมายมอบรักเป็นสักขี ฤทธิ์ ยาซื่อสัตย์ ดล ผลทวี คนไข้ มี อาการชื่นบานใจ เกรงโรคร้ายกรายกล้ำอีกคำรบ หมอประจบเวียนวนเยี่ยมคนไข้ พร่ำพรอดรักภักดิ์หวงแสนห่วงใย โรคร้ายไม่กำเริบอิ่มเอิบจริง คนไข้สุดสดชื่นฟื้นจากโรค เพราะสบโชคทางใจอันใหญ่ยิ่ง มีหมอซื่อสัตย์แนบอ้อนแอบอิง เทิศเป็นมิ่งขวัญจิตนิจนิรันดร์ แต่แล้วโรคระแวง ก็แกล้งก่อ ทำพิษหมอ หมองไหม้ จิตไหวหวั่น คนอื่นชอบคนไข้ใจผูกพัน สะท้านขวัญทำให้ไม่สบาย โรคระแวง แรงร้ายกรายกล้ำหมอ เคราะห์ร้ายหนอ โรคแทรก ชำแรกหลาย รัก คิดถึง หึงหวง ห่วงมากมาย กลุ้มจะตายแล้วหนอ ช่วยหมอที
20 ธันวาคม 2544 01:45 น. - comment id 26208
ก็มีบ้างเป็นบางทีจ้า.... โรคระแวงเนี่ย... (สงสัยต้องปรึกษาคุณหมอวฤก..... แต่ก็กลัวคุณหมอบอกว่า... หมอก็เป็นเหมือนกัน 555)
20 ธันวาคม 2544 06:32 น. - comment id 26228
ต้องหาคนมารักษาหมออีกทีเปล่าน๊อ รักษาแบบเดียวกับที่หมอเคยรักษานั่นแหละ 5555
20 ธันวาคม 2544 07:32 น. - comment id 26231
อิอิ ประมาณว่า หมอรักษาให้คนไข้ได้แต่พอตัวเองไม่สบายมั่งจะหาคนเก่งๆที่ไหนมารักษาน๊อ..ไม้เก็ดเก่งมากเลยค่ะ กลอนเพราะแฝงอารมณ์ขันไปด้วยในตัว อ่านไปยิ้มไป (^___^)
20 ธันวาคม 2544 13:00 น. - comment id 26283
แบบนี้เรียกวิตกจริต ป่ะคะ คุณหมอ o_o'
20 ธันวาคม 2544 21:50 น. - comment id 26396
ู^_^ อ่านไปยิ้มไปเลยนะเนี้ยะ น่ารักดีค่ะ
21 ธันวาคม 2544 06:32 น. - comment id 26484
น่ารักจังค่ะ