ซากศพสันติภาพ

เชษฐภัทร วิสัยจร

กำหนัดบัดสีผีมนุษย์
ยื้อยุดขัดแย้งแยกแบ่งสี
เปรตนรกร้องร่ำกำเนิดกลี
ราคีทุกข์เข็ญจึงเป็นไป
คมมีดกรีดเชือดเดือดแผ่นภพ
ฝุ่นตลบสับสนคนโหยไห้
ป่นปี้ขี้ข้าหมาจัญไร
ซากไส้สาปศพอบเพลิงกาม
เหล็กแหลมน่าอนาถเมื่อบาดเนื้อ
ปะทุเชื้อสาปแช่งแรงหื่นห่าม
เมินรอยถ้อยระยำคำประณาม
คำไขสงครามเกิดความกลัว
ศพทหารศพหนึ่งจึงยืนหยัด
บ่งชัดบ่งชี้สิ่งดีชั่ว
แสงสว่างในระหว่างทางมืดมัว
ตื่นตัวร้องสิทธิกูผิดฤา?
ผู้นำหลับตาแล้วด่ากราด
สัญชาติโฉดทรามปนความดื้อ
อำนาจไร้สำนึกกูฝึกปรือ
ซื่อบื้อบั่นคอคนต่อไป
เสียงทหารศพที่สองกึกก้องฟ้า
มึงบ้ามึงบื้อหรือมึงใบ้
กำหนดชีวิตใครต่อใคร
เสแสร้งผลักไสให้กูตาย
ผู้นำหน้าด้านสานอำนาจ
เพื่อชาติอ้างซ้ำย้ำง่ายง่าย
ชีวิตต้องสู้ลูกผู้ชาย
แค่นี้โวยวายไปตายซะ
ทหารอีกสิบศพเดินตบเท้า
เร่งเร้าครวญคร่ำย้ำตรรกะ
เดินตามปณิธานสานภาระ
หยุดยั้งภาวะระงับกลี
ร้อยศพพันศพหมื่นศพ
บุกตะปบคนผิดด้วยฤทธิ์ผี
หลอกหลอนเรียกร้องจ้องราวี
ไอ้ตัวบัดสีขี้ขลาดทราม
แสนศพหมื่นล้านพันสันติภาพ
กำราบสัตว์ชั่วตัววางก้าม
ดับทุกข์ดับโศกโลกงดงาม
ทุกยามเย็นใจสานไมตรี
คนผีเคียงคู่เพื่อกู่ร้อง
กึกก้องแรงรักษ์สร้างศักดิ์ศรี
หวังทุกชีวาสามัคคี
เพื่อมีสันติภาพตราบเท่านาน