เรารักเขา เขาไม่รัก เหมือนหักอก สุดช้ำฟก อกฉัน มันกลัดหนอง ปองแล้วไม่ สมหวัง ดังที่ปอง โอ้นวลน้อง โปรดอย่าทรมานเลย ฉันรักเธอ เพียงไหน น่าจะรู้ แม่โฉมตรู โปรดอย่า เย็นชาเฉย ฉันไม่เคย รักใคร มาก่อนเลย พุทโธ่เอ๋ย เป็นความจริง อย่ากริ่งใจ ขอวอนสาว เจ้าอย่า เบือนหน้าหนี แม่คนดี ที่ฉัน เฝ้าฝันใฝ่ เธอคือคน ที่ฉันรัก ปักหทัย ฉันคงตาย ถ้าไม่สม อารมณ์ปอง.
18 ธันวาคม 2544 18:59 น. - comment id 25954
ซาบซึ้งสุดสุดจ้ะ ในที่สุดก็คงไม่ตายหรอกนะ หวาน ขนาดนี้ แม่สาวคงใจอ่อนแน่จ้ะ
18 ธันวาคม 2544 22:33 น. - comment id 25991
เพราะมากเลยค่ะ....งี้สาวๆใจอ่อนยวบยาบเลยนะเนี่ย อิอิ
19 ธันวาคม 2544 18:54 น. - comment id 26126
เฝ้าปองเพราะต้องตา เขาเบือนหน้าอย่าอาวรณ์ เก็บใจรีบไถ่ถอน นั่งเขียนกลอนนอนนับดาว หนึ่ง..สอง..ลองนับทวน สอง..หนึ่งหวนทวนจนหาว สาม..สี่..มีกี่ดาว สี่..สาม..หาว...แล้วเข้านอน... ....ลองดูสิ....
19 ธันวาคม 2544 19:42 น. - comment id 26141
ตื่นมาจะได้ตลก ส่งเรื่องโจ๊กให้เพื่อนก่อน ส่งแล้วก็กลับไปนอน โอ้บังอรนอนนับดาว... ...มาสอนหน่อยสิ... *^_^*
19 ธันวาคม 2544 22:35 น. - comment id 26179
ม่ายใจอ่อนม่ายได้แล้วดิเนี้ยะ ^_^ กลอนเพราะมากค่ะ