...จากก้าวแรกแปลกหนักหนาใต้ฟ้ากว้าง ข้าฯหาทางสร้างสรรค์ทันสมัย สร้างความหวังให้สังคมสมกับวัย ก่อนเปิดใจฝึกตนบนทางกลอน เป็นนักเรียนเพียรศึกษากล้าฝันใฝ่ กล้าจุดไฟแห่งศรัทธาท้าอักษร ไม่หวังเด่นเค้นเป็นดาวคราวหวั่นรอน ความอาทรถูกทำลายคล้ายลวงตา เคยถูกส่งไปแข่งขันวรรณศิลป์ ชื่อโรงเรียนยลยินระบิลหล้า ไม่ได้หวังเพื่อตัวเองเบ่งศักดา แม้หลายครั้งหลายคราคว้ารางวัล ที่ผ่านมาไม่นานนี้มีเรื่องเล่า ด้วยทีมเราพ่ายแพ้มาอย่างน่าขัน ทั้งที่มีพยานอยู่อย่างรู้ทัน เขียนประชันให้ประชาคอยมาชม ถ้า...ท่าน...รู้อยู่แก่ใจใครต้องแพ้ ไม่ดีแน่ถ้าศักดิ์ศรีมีคนข่ม เพื่ออะไร?และเพื่อใคร?ใครนิยม? หากสังคมตราหน้าท่านจะว่าไร? จะยอมรับกับนิยามความพ่ายแพ้ ที่ถึงแม้มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ แค่อยากบอกว่ามันเป็นปมในใจ ผลประโยชน์ของใครข้าฯไม่รู้
มัทนา 13 เม.ย. 2548 22:51 น. - ID 74406 
1130
3
0
13 เมษายน 2548 22:58 น. - comment id 453073
ต้องทำใจในสังคมมีปมด้อย ที่ยังคอยมีเรื่องให้เคืองจิต เพราะไม่รู้ความเป็นไปในชีวิต รู้แต่คิดหาอะไรใส่ในตน *-*เขามองกระเป๋าเขาไว้ก่อนนะค่ะ คุณแต่งได้ดีนะค่ะ มาชื่นชมในผลงานค่ะ*-*
13 เมษายน 2548 23:12 น. - comment id 453081
ใครว่าไง เข้าใจในตัวตน เพียงพอ มาให้กำลังใจครับ
14 เมษายน 2548 00:48 น. - comment id 453155
เอาอะไรแค่ได้............รางวัล ใหญ่ย่อมดำขาวสรร.....เสกอ้าง ดีชั่วที่ตัวฉัน................ใครสาป ได้ฤๅ ลบเถอะรอยเลอะค้าง....อย่าให้รกใจ ไม่ให้หรอกครับ.....กำลังใจ หากคนเก่ง...ยังหวังเพียงรางวัล งั้น...เอาไปทำไม....กำลังใจ
14 เมษายน 2548 12:30 น. - comment id 453311
หน้าส่วนตัว
ทำไปเถิด ทำไป
แพ้ชนะอย่าไปสนใจ
เมื่อวานไม่ใช่วันของเรา
วันหน้ายังมีค่ะ
14 เมษายน 2548 13:28 น. - comment id 453332
ยิ้มหน่อยซิครับ....
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
