สอนน้องเขียนกลอน 2 ภาคโหราพยากรณ์

ม้าก้านกล้วย

 จะร่ายลิลิตบรรเลง อ่านโองโคลงเพลง ประโดกประโดยโอยอวย
สอนน้องเขียนกลอนวอนช่วย ตามคำอำนวย ว่าด้วยโหราพยากรณ์
อันสิทธิการิยา สุธรรมมะตา โบราณว่ามาแต่ก่อน
ทำนายตามบทตามกลอน ท่านว่าท่านสอน ดูคนดูที่โวหาร
นิสัยผิวสันดาน เขียนโคลงโองการ ก็ได้ดั่งใจให้เป็น
ผู้แรกเขียนกลอนโคลงเค้น วรรคคำจำเป็น สัมผัสจัดลงตรงตัว
ตามฉันทวิธีทั่ว กาพย์กลอนย้อนยั่ว ทำนายให้ดั่งใจนึก
ทายว่าเป็นคนตรองตรึก ดังเช่นวฤก เห่าหอนโวหารโหยหวน
เป็นคนเจ้าหลักการล้วน นักปราชญ์ถี่ถ้วน สมควรนั่งท่าว่าเมือง
ผู้สองโวหารฟุ้งเฟื่อง ไม่ลงวรรคเรื่อง คำเขื่องต่อว่าท้าทาย
เสียดสีอารมณ์คมร้าย ดูเหมือนดังไม้ เก็ดร่ายโวยวายว้าวุ่น
ทายว่าอารมณ์หมกมุ่น มองโลกโศกขุ่น ขาดความอบอุ่นในใจ
เหมือนคนชราล้าไร้ ลูกหลานห่างไกล ระบายลงในคำกลอน
ผู้สามลำนำเว้าวอน เสียงสอดออดอ้อน เหมือนตอนอกหักรักห่าง
เปรียบมโนทำนำทาง แลดูอ้างว้าง สิ้นทางจะเยียวยาไข้
ทายว่าเป็นคนอ่อนไหว ทุกข์ขมตรมไหม้ อ่อนอกอ่อนใจรำพัน
จะง้อจะงอนจะงัน อึดอัดขัดขั้น ตัดตันสินใจไม่ลง
ผู้สี่มิเล่าเรื่องรัก ลุ่มหลงปลงนัก แต่มักเริงร่ายลุ่มหลง
อ้างฟ้าอ้างดินดาวดง อ้างจันราทรง กลดกลางคัคนัมพร
ทายว่าเชี่ยวชาญบัญชร เป็นครูผู้สอน ผู้ให้ในทุกทิศา
ชำนาญเชิงชาญนานา เจ้าชู้ผู้กล้า มักมีภรรยามากมาย
ผู้ห้าเก่งกล้าท้าทาย ด่าโลกเรียงราย เขียนกลอนด้วยร่ายลหุ
ธนรัฐซัดประทุ กักกั้นชันชุ ระอุระอาคารม
ทายว่าเป็นคนอกตรม หมองไหม้ไส้ขม ปากกับใจไม่ตรงตาม
เป็นคนที่โดนมองข้าม ขัดข้องต้องห้าม มักถูกห้ามปรามเรื่อยไป
ผู้หกเขียนกลอนขำขัน สนุกได้ทั้งวัน มุ่งมั่นเล่าฝันแสนไกล
มีหวังตั้งอยู่ในใจ อารมณ์สดใส คล้ายดังผีเสื้อปีกสวย
ทายว่าเป็นคนสำรวย คิดอ่านฉาบฉวย ด้วยมองโลกในแง่ดี
ไม่จริงไม่จังชีวี ทดท้อพอที มิบากบั่นบุกเบิกงาน 
พยากรณ์นี้ มิได้ใช่เช่น ว่าให้ดูเป็น ฤาให้เห็นดี 
แต่จารลำนำ เพราะทำฉะนี้ เป็นหลักวิธี การเรียนเขียนกลอน
ให้รู้ดูเอา เขาบอกเขาสอน นักเขียนเข้าซ่อน ลีลาไว้ใน
แต่ละนายนาม ทำตามเงื่อนไข ตั้งจิตคิดไว้ เขียนอย่างไรกัน
จากนั้นจึงร่าย เขียนได้ตามนั้น ทุกบททุกบรรณ จึงได้ดั่งจินต์
ร้อยพันบทเติม เช่นเดิมทั้งสิ้น เขียนเป็นนิจสิน รู้สิ้นถ้วนทาง
        -(ม้าก้านกล้วย)-