กับเวลาที่ผ่านนานมาแล้ว ยังไม่เคยได้ลืมแววเสน่หา ถึงต้องห่างจากกันเนิ่นนานมา รักยังมีค่ามากกว่าอะไรได้มากมาย กับคำถามมากมาย....ทำไมหรือ เมื่อมันคือแค่อดีตที่ผ่านหาย ทำไมถึงไม่ลืมคนห่างกาย เวลาที่ผ่านไปทำไมไม่เยียวยา อาจเป็นจริงในเรื่องอื่น ที่เวลาอาจกลืนอาจรักษา แต่กับฉันหัวใจไม่นำพา เพราะกว่าจะรักเธอได้.....ไม่ง่ายเลย อาจมีเรื่องราวเคยร้าวบ้าง ก็เข้าใจและปล่อยวางอยากเฉลย สุดท้ายในใจยังไม่เคย หมดรักได้เลย ... คนคุ้นเคย ... ดวงใจฉัน วันนี้กลับมาได้พบ มันไม่ใช่จุดจบของเธอฉัน อย่างไรสองเรายังมีวัน ห่วงหากัน ....และแบ่งปัน...... ความจริงใจ
5 ธันวาคม 2544 06:11 น. - comment id 22904
ใช่ค่ะ ......นานแค่ไหนก็ลืมไม่ได้
5 ธันวาคม 2544 06:58 น. - comment id 22918
ยอดเยี่ยมจ้า ถ่ายทอดได้ดีจังเลยจ้า จดจำไว้เสมอจ้า *** วันนี้นังตอบเมล์ไปหลายฉบับ พรุ่งนีถึงคิวดอกคูณแล้วจ้า ขออำไพจ้า เนี่ยเขียนกลอนด้วย อ่านกลอนด้วย ตอบเมล์ด้วย ตังหลายชั่วโมงแย้ว แต่ก็มีความสุขจ้า****
5 ธันวาคม 2544 07:28 น. - comment id 22923
ความประทับใจที่มีต่อคนที่เรารัก เป็นความประทับใจที่ ลืมยาก และยากจะลืมเสมอ..ชอบอ่านผลงานของ dokkoon เสมอ เขียนได้ดีนะ
5 ธันวาคม 2544 14:03 น. - comment id 22969
จะลืมได้ไงก็ใจมันจำ ใช่ไหมคะ
5 ธันวาคม 2544 14:06 น. - comment id 22971
อยากบอกว่า..ชอบกลอนนี้ที่คุณเขียนมากเลย ไม่รู้เป็นไง อ่านไป-มา 3 รอบแล้ว..โดนใจมั้งครับ ... อื้ม...พูดไรไม่ออกเลย ^__^
5 ธันวาคม 2544 18:37 น. - comment id 22999
จริงตามความคิดเห็นของดอกคูณ ความรักความคิดถึงคนที่เรารัก เหมือนเค้าอยู่เคล้าคลอเคลียร์นัก ยากที่จะหักห้ามตัดใจไม่ให้คิดถึง..
5 ธันวาคม 2544 21:58 น. - comment id 23027
เพราะมาก ๆ เลยจ้ะ...
6 ธันวาคม 2544 07:37 น. - comment id 23075
เศร้าซึ้งจังค่ะ (:_:)
6 ธันวาคม 2544 09:13 น. - comment id 23094
ซึ้งจังค่ะ.. เพราะมาก..
7 ธันวาคม 2544 15:50 น. - comment id 23419
ใช่ รักมากก็ลืมอยากจริงใหม๊