ต า ย กั น ลั บ ดั บ ง่ า ย ที่ ใ ต้ สุ ด ใ ค ร ห น อ จุ ด ไ ฟ ลุ ก ใ ห้ ทุ ก ขั ง ค น ร า ก ห ญ้ า ต า ดำ อ ยู่ ลำ พั ง ร า ก แ ก้ ว ยั ง ดู ด เ ลื อ ด อ ย่ า ง เ ลื อ ด เ ย็ น พ ร ะ แ ม่ เ จ้ า เ ว้ า ว อ น เ มื่ อ ต อ น ค่ำ ร ะ ส่ า ย ส่ำ กั น แ น่ ที่ แ ล เ ห็ น เ ห ล่ า โ ย ธ า ม้ า ศึ ก คึ ก ก ร ะ เ ด็ น ม ว ย ไ ม่ เ ป็ น นั่ ง บ อ ก ร า ก ง อ ก ย า ว
18 พฤศจิกายน 2547 22:58 น. - comment id 373087
^_^ เห็นด้วยค่ะ
18 พฤศจิกายน 2547 23:20 น. - comment id 373112
พุดค่ะคุณภีม ยังจดจำได้เสมอ ดีใจที่ได้อ่านงานงามสะท้อนปัญหาบ้านเมือง ที่แสนโศกสะเทือนใจค่ะ พุดง่วงเลยฝากสั้นๆนะคะ จะกลับมาใหม่ค่ะพรุ่งนี้ ราตรีฝันสวรรค์หวานในวิมานใบไม้นะคะ
18 พฤศจิกายน 2547 23:50 น. - comment id 373138
แต่งได้ดีค่ะ
19 พฤศจิกายน 2547 00:36 น. - comment id 373157
เฮ้อ ต้องให้พระองค์ท่านเหนื่อยสักเพียงไรกัน เรามาร่วมมือช่วยกันเถิดครับ
19 พฤศจิกายน 2547 13:15 น. - comment id 373410
เวรกรรม เวรกรรม อามิตตาพุธ...
21 พฤศจิกายน 2547 12:13 น. - comment id 374380
ร่มกาย..ร่มใจ...ใต้ร่มไตรรงค์ ขอให้ความสงบสุขกลับคืนมาในไม่ช้าครับ ถึงประเทศเราจะไม่ใช่ประเทศที่ดีพร้อมไปซะทุกอย่าง แต่ก็เป็นประเทศที่ร่มเย็นและอยู่กันอย่างสงบสุขนานมา แม้จะอยู่กันอย่างสุขบ้างไม่สุขบ้าง สะดวกบ้างไม่สะดวกบ้าง แต่ก็ยังเป็นประเทศที่ร่มเย็น รถจะติด หรือเศรษฐกิจจะแย่ไปกว่านี้ ก็ขอให้เป็นเถอะครับ แต่อย่าให้ปัญหาฆ่ากันตายแบบนี้เกิดขึ้นเลย ร่มกาย...ร่มใจ...ใต้ร่มไตรรงค์
21 พฤศจิกายน 2547 16:26 น. - comment id 374457
:-]