ไม่มีบาดแผล ไม่มีแม้อะไรให้มองเห็น ติดอยู่ลึกๆในใจมันซ่อนเร้น มองไม่เห็นแต่เจ็บแปลบแทบสิ้นใจ ยาอะไรรักษาก็ไม่หาย ใจแทบวายมันแสบร้าวจนสั่นไหว ต้องปล่อยให้อาการมันเป็นไป น้ำตาไหลเพราะเจ็บแปลบแสบทรมาน อกหักแล้วเจ็บใจ เกิดกับใครน่าสงสาร เป็นแผลเป็น ติดไป ในใจนาน จะร้าวฉาน นานเท่าใด . ไม่รู้เลย
28 พฤศจิกายน 2544 01:55 น. - comment id 21428
ต้องใช้ยาหยี... มาช่วยรักษาจ้า... รับรองเลย.... อิอิ
28 พฤศจิกายน 2544 17:00 น. - comment id 21529
เจ็บจริงนะ เจ็บนานถ้ายังหาคนรักษาไม่ได้แต่เมื่อไหร่มีคนที่ทดแทน แผลที่เจ็บนั้นจะกลายเป็นนิทานตลกให้ขำตัวเองกับความเซ่อ โง่ ซื่อลองทบทวนดูสิ (เคยเจออาการอย่างนี้เหมือนกัน)
28 พฤศจิกายน 2544 18:24 น. - comment id 21551
รักษาตัวเองนะครับ อย่าเจ็บนานเกินไป
28 พฤศจิกายน 2544 20:16 น. - comment id 21572
อ่านแล้วชอบนะกลอนเปล่าบทนี้เพราะดีค่ะ จริงๆแล้วคงเป็นจินตนาการในอารมณ์แบบนี้ ใช่เปล่าคะ ไม่ได้หมายความว่าอกหักจริงๆใช่มั๊ย
28 พฤศจิกายน 2544 20:59 น. - comment id 21586
วันนี้มาเศร้าเชียวนะ...ยังไงก็รีบ ๆ หายนะจ้ะ
28 พฤศจิกายน 2544 22:20 น. - comment id 21609
ขอบคุณทุกคนครับที่แวะมาให้กำลังใจ จริงอย่างคะน้า ว่านั่นแหละ ไม่ได้อกหักในขณะนี้หรอก แต่ก็เคยนะ นานแล้ว ไม่ยักรู้สึกเหมือน ผู้หญิงธรรมดา คิดถึงทีไร บางทีก็ยังรู้สึกแปลกๆอยู่
2 ธันวาคม 2544 11:29 น. - comment id 22368
ดอกคูณเกิดแผลรักปักแทงอุรา ดูแล้วเจ็บกว่าบาดแผลทึ่มองเห็น คงรู้สึกอึดอัดอย่างที่เป็น เวลาเป็นเครื่องเยียวยารักษาแผลใจ
3 ธันวาคม 2544 15:42 น. - comment id 22610
ว้าว.....ฮิ้ววววว