อีกสิบปีข้างหน้าถ้ายังอยู่ ฉันอยากรู้เธอจะคู่กับฉันไหม สี่สิบปีข้างหน้าจะเป็นไง ยังเหมือนเดิมอยู่ไหมกับสองเรา ยามแก่เฒ่าเธอจะเฝ้าดูแลไหม จะป้อนน้ำเช็ดตัวให้อยู่หรือเปล่า ร่องรอยหน้าเหี่ยวย่นของคนเรา เธอรังเกียจไหมเล่าวานบอกกัน ด้วยสองขาสองแขนหมดแรงลง อยู่อย่างปลงชีวิตไปเท่านั้น ความหอมหวานแห่งวันวานชื่นชีวัน คงจะได้รู้กันว่ารักจริง ขาลีบลีบเตะปี๊บคงไม่ไหว เคยเก่งกล้ามาสิ้นลายแล้วทุกสิ่ง เธอจะยอมรับไหมความเป็นจริง หรือจะทิ้งฉันไว้เพียงลำพัง เพราะชีวิตไม่ได้เหมือนมาม่า ไม่สำเร็จรูปมาอย่างที่หวัง ก่อนจะต้องจากไปอย่างจริงจัง ขอสัญญาเธอสักครั้ง....จะรักจริง ------------------------------------------------ แบบว่า...เอ่อ...หวั่นอนาคตน่ะจ้ะ
2 กันยายน 2547 07:12 น. - comment id 321604
มาอ่านเป็นกำลังใจให้อ่ะครับ
2 กันยายน 2547 09:00 น. - comment id 321638
สะท้อนความจริงในสัจธรรมของสังขาร ออกมาได้ประทับใจมากเลยครับ การ เลือกรักเพราะสังขาร..ที่เป็นอนิจจังเป็น เรื่องในฝันของผู้อ่อนอวุโสครับ ๚ะ๛ size>
2 กันยายน 2547 22:26 น. - comment id 322344
ไม่ว่ากี่ปีข้างหน้าอย่าคิดมาก ฉันจะยังรักเธอมากมากอย่างนี้ แม้เฒ่าแก่ยังไงในชีวี ฉันจะยังรักเธอนี้ไม่ผันแปร *-*แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานคุณเสมอนะคะ*-*