โรงพยาบาลของฉัน

เรไร


รักของเรา เกิดก่อ ต่อขึ้นมา
จากความล้า ร้างไร้ ในชีวิต
ที่ทนเดิน เพลินตาม ทางลิขิต
จนหลงผิด ลืมโลก ที่โศกตรม
จึงปลดปล่อย ลอยล่อง ท่องตามฝัน
พร่ำรำพัน  หวั่นไหว กับสายลม
บางวันชื่น บางวันเจ็บ เก็บระทม
ร้าวระบม ให้ผ่าน ไปนานวัน
จนวันนั้น ฉันเข้าไป ในโรงหมอ
ขณะรอ หมอมา รักษาฉัน 
พลันสายตา เหลือบไป ใจหวิวหวั่น
แววตานั้น ซุกซ้อน ซ่อนระกำ
 
เมื่อคนเหงา พบคนเศร้า จึงเข้าใจ
ความเป็นไป ในชีวี ฤดีช้ำ
เอาความหลัง หนเก่า ที่เฝ้าจำ
มาน้อมนำ  ใฝ่ปอง สองอุรา
เห็นหน้ากัน  ทุกชั่วโมง ในโรงบาล
ใครที่ผ่าน ไปมา พาอิจฉา
รักกลมเกลียว เปี่ยมล้น ของคนบ้า
ศรีธัญญา ที่สุดท้าย ในใจเรา

@@@@@@@@@@@@@@@@
...ใช่คุณหรือเปล่า เธอคนนั้น... 
@@@@@@@@@@@@@@@@				
comments powered by Disqus
  • keekie

    2 กันยายน 2547 01:01 น. - comment id 321505

    ไม่รู้ไม่เห็นค่ะ....
    แค่ผ่านมาเฉยๆๆๆๆ ค่ะ...
    
    พักนี้คุณเรไรอารมณ์แปรปรวนแปลกๆ นะคะ...เอ...ชักสงสัย....
  • ขลุ่ยหลิบ

    2 กันยายน 2547 01:13 น. - comment id 321507

    ได้แรงบันดาลใจมาจากไหนคะนี่  แต่งได้ขนาดนี้  จินตนาการเป็นเยี่ยมเลยค่ะ
  • กอกก

    2 กันยายน 2547 01:34 น. - comment id 321510

    
                                       ...ประกาศ...
    
     กรุณารักษาเนื้อตัวให้ดี  มาบ้านนี้อาจติดเชื้อบ้าหนา
     แล้วอย่าได้หลงพบประสบตา  เขาจะว่าเป็นบ้าพวกเดียวกัน
    
                                         ขอแจ้งข่าว
    
    
  • Tim_KMUTT

    2 กันยายน 2547 04:08 น. - comment id 321556

    HAHAHAHAHAHAHAHAHA
    เป็นไรไปรุ่นพี่
  • )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

    2 กันยายน 2547 07:11 น. - comment id 321597

    มาอ่านเป็นกำลังใจให้อ่ะครับ
    
    
  • Robert TingNongNoi

    2 กันยายน 2547 09:30 น. - comment id 321665

     
    แต่ง...กระทบกระเทียบเปรียบเปรย
    ได้อย่างน่ารักครับ   ความรักมักเป็น
    อย่างนี้ ไม่มีใครหนีได้พ้นหรอกครับ ๚ะ๛
    
    size> 
    
  • เมกกะ

    2 กันยายน 2547 10:41 น. - comment id 321738

    ^_____^  จิ๊จิ๊
    เขียนได้น่ารักดีครับ  ศรีธัญญา ก๊ากกกกก
    
    **แวะมาให้กำลังใจนะครับ***
    
    +-*-+-*-+  +-*-+-*-+ ผู้ชายอารมณ์ดี +-*-+-*-+  +-*-+-*-+
    
  • ผู้เฒ่า...โง่งม

    2 กันยายน 2547 12:33 น. - comment id 321854

    เห็นคุณลูกกวาดสีฟ้า...บอกว่ามีอยู่3การณ์..
    เลยต้องบอกว่า จินตนาการ ของคุณ เรไร  ไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ....เขียนได้ดีครับ.....
    
    สวัสดีครับ ขอให้มีความสุข...
  • คนเมืองลิง

    2 กันยายน 2547 21:33 น. - comment id 322285

    เห็นหน้ากันทุกวันศรีธัญญา
    
    เขาลือว่าคนบ้ามาอาศัย
    
    รักษาสภาพจิตสภาพใจ
    
    คุณหมอนั้นท่านไซร้แสนใจดี
    
    ไปมาแล้วค่ะอย่าเรียกโรงบาลบ้าเลย คนดีก็มีมารักษาปรึกษาปัญหาชีวิต โรคเครียด โรคซึมเศร้าและหลายอย่างที่เราบอกใครไม่ได้แต่บอกหมอได้ อิอิ เราไปหาเพราะแอบรักหมออ่ะ อิอิ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    2 กันยายน 2547 22:03 น. - comment id 322314

    เห็นหน้ากันทุกวันศรีธัญญา
    ด้วยเราบ้าเหมือนกันในวันนี้
    แถมยังเหมือนอีกอย่างที่มากมี
    นั่นก็คือฤดีนี้ของเรา
    
    *-*ถึงจะบ้าแต่ก็น่ารักนะคะ อิอิ ชอบกลอนบทนี้ค่ะ*-*
  • เรไร

    3 กันยายน 2547 10:02 น. - comment id 322718

    คุณ keekie
    แต่เห็นหน้าแวป น่าจะใช่คุณน่ะ 555
    คุณ ขลุ่ยหลิบ
    ได้มาจากชีวิตจริงครับอิอิอิ
    คุณ กอกก
    ไม่ติดครับ ฉีดยาแล้ว วัคซีนครับครับ
    คุณ ทิงนองนอย
    ถนัดครับแนวนี้
    คุณ ผู้เฒ่า
    ครับการณ์ไหนบ้างล่ะครับ ผมมันคงมีมากไป
    คุณ คนเมืองลิง
    ลงทุนมากเลยน่ะครับ ผมน่ะแค่แอบหลงรักพยาบาลเอง
    คุณ ผู้หญิงไร้เงา
    ผมมีเสื้ออยู่ตัวนึงแต่ไม่ใช่ของแท้น่ะครับ บางทีก็ใส่ไปไหนมาไหน ชอบครับ แต่มันเก่าแล้ว ว่างๆจะหาไปให้สักตัว(ของแท้) เอาไหมครับ.
    
    @@@@@@@@@@@@@@
    
    ขอบคุณครับ ที่เข้ามาชื่นชมคนบ้า
  • แสงพระจันทร์

    3 กันยายน 2547 14:07 น. - comment id 322987

    แปลกดีนะคะความรักช่างมีสีสัน ศรีธัญญา

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน