อาจมีบ้างที่ร้องไห้เหมือนไร้หวัง เพราะฉันยังปรับตัวไม่ค่อยได้ จำทนถือดอกไม้จันทน์ในหัวใจ ไว้อาลัยความรักที่แหลกราน คิดว่าตายดีกว่าจะอยู่ต่อ ให้เสียงคนหัวร่อตามประหาร น้ำใจเธอที่ให้ฉันช่างกันดาร ทรมานอยากตาย...ฉันอยากตาย เหมือนแสงแดดแผดเผาโลกลุกไหม้ ลมหายใจใกล้จะแตกสลาย นอนหลับไหลไข้รุมร้องฟูมฟาย ตื่นฝันร้ายสู่ภาวะสมดุล กลับมาพบตะวันเช้าวันใหม่ รู้ซึ้งแล้วว่าโลกไม่ได้หยุดหมุน ยังมีหมอกโปรยปรายไอละมุน แสงแดดอุ่นทอประกายในดวงตา ก็แค่ปรากฏการณ์แห่งความรัก เมื่อใจทรุดก็หยุดพักเพื่อรักษา ยังไม่สายเลยที่ฉันจะหันมา เห็นคุณค่าและรู้จักรักตัวเอง
20 สิงหาคม 2547 00:05 น. - comment id 313284
โลกยังคงหมุนอยู่ พรุ่งนี้ก็เจอเรื่องใหม่ ฉันต้องไปต่อไป เจ็บยังไงก็ต้องทน ... มันต้องแข็งใจ ขอยืมเพลงของโอ๋-แอนมาตอบนะคะ เพิ่งเคยอ่านงานของคุณเป็นครั้งแรก ... ทำได้ดีทีเดียวนะ
20 สิงหาคม 2547 06:52 น. - comment id 313337
..สื่อ..ความรู้สึก..ได้เศร้าจัง.. เขียนได้ไพเราะ ..ด้วยดิคะ.. ..เรน ..แวะมา ..ทักทายอรุณสวัสดิ์คะ..
20 สิงหาคม 2547 10:58 น. - comment id 313418
ดีครับ ส่งสื่ออารมณ์ออกมาได้ชัดเจนดี ๚ะ๛ size>
21 สิงหาคม 2547 10:57 น. - comment id 314008
น่าจะมีกลอนเยอะกว่านี้นะค่ะ
21 สิงหาคม 2547 10:57 น. - comment id 314009
น่าจะมีกลอนเยอะกว่านี้นะค่ะ
21 สิงหาคม 2547 10:57 น. - comment id 314010
น่าจะมีกลอนเยอะกว่านี้นะค่ะ
21 สิงหาคม 2547 10:57 น. - comment id 314011
น่าจะมีกลอนเยอะกว่านี้นะค่ะ
21 สิงหาคม 2547 10:57 น. - comment id 314012
น่าจะมีกลอนเยอะกว่านี้นะค่ะ