ฉันไม่ได้เป็นรถเบ๊นซ์คันใหญ่ ให้เธออวดใครใครในตัวฉัน บนถนนรถรานับพัน ไม่มีค่าเท่านั้นไร้ราคา ฉันมันก็แค่ทางเท้า คนเดินดินอย่างเราเค้าเหยียบหน้า ใช้ทางเท้าสัญจรไปมา ยังดิ้นรนไขว่คว้าอยู่ร่ำไป ฉันเป็นทางเท้าให้เธอย่ำ แล้วแต่เธอจะทำอะไรไว้ ยอมให้เธอเหยียบย่ำตามใจ ถึงแม้เธอจะไปขึ้นรถยนต์ แต่.... โปรดจงคิดเถอะที่รัก ฉันเป็นที่พัก..ให้เธอกี่หน บนเส้นทางที่วกวน มีกี่คนมองข้ามเธอไป รถราขับเบียดขับแซง อันตรายคอยกลั่นแกล้งเธอแค่ไหน อุบัติเหตุมากมายเพียงใด จะหาความปลอดภัยไม่ค่อยมี ถึงฉันเป็นแค่ทางเท้า แต่ใครเขาก็ไว้ใจตรงนี้ ทั้งปลอดภัย....จริงใจ...ปราถนาดี พร้อมให้เธอคนดีไม่เคยไกล ที่ที่เธอใช้เหยียบย่ำ คนที่เธอทำให้ช้ำ...ให้ร้องไห้ แต่ที่ตรงนี้....ที่เธอปลอดภัย และเป็นที่พักใจ....ไม่เปลี่ยนแปลง ทางเท้าอย่างฉันไม่เคยขอ และยังเฝ้ารออยู่ทุกแห่ง ยามใดอ่อนล้าหมดแรง ยามถูกกลั่นแกล้ง...จงกลับมา ---------------------------------------------------------- คนดีไงครับ ต้องเจอแต่เรื่องทุกข์ใจ แต่ก็หวังให้เค้าไปดีมาดีน่ะครับ
22 กรกฎาคม 2547 10:58 น. - comment id 301593
คนดี..ต้องเจ็บปวด จะรู้สึกร้าวรวด....สักแค่ไหน ทุกสิ่งทุกอย่าง...ทำด้วยใจ จะเป็นมันทำไม...คนดี *** คำนี้มันดูโง่ ๆ จังเลยนะคะ..คนดี..ต้องเจ็บ...ทั้ง ๆที่รู้ว่าต้องเจ็บ...ก้อยังทำดีกับเขาอยู่ได้ เอาเป็นว่า..ขอสมัครเป็น..คนดี..ต้องเจ็บ...ด้วยคนละกันค่ะ