แดดร้อน เสียแทบตาย อยู่ที่ใดก็ร้อนรน สักพักฟ้ามืดมน ลมพัดวน เมฆลอยต่ำ ฝุ่นฟุ้ง เป็นวงวน พายุฝน ฟ้าลั่นซ้ำ น้ำฝนพรมพร่างพรำลอยลงต่ำกระทบดิน ฝนตกชะฝุ่นหาย ใบหญ้า-ไม้ ได้สดใส ดินแตกน้ำซึมผ่านได้ผสานไม่ขาดวิ่น ดินซับรับน้ำไว้โอบอุ้มในเนื้อดิน พืชพันธุ์อาศัยกินน้ำใต้ดินได้รอดตาย รุ่มร้อนเสียแทบตายภายในใจแทบวายวอด เสียใจเจียนไม่รอดกับความหลังที่พังสลาย รักเขามากกว่าเรารักเราสุดท้ายเขากลับทำร้าย ความรักที่สูญหาย . . . ใจละลาย .. . น้ำตาไหล อยู่หลายวัน หลั่งน้ำตามามากมาย เพื่อระบาย ความเศร้าหมอง น้ำตาที่นองล้น เหมือนน้ำฝน ชะดินนั่น ล้างแล้วความเสียใจ จากนี้ไป ใจเชื่อมั่น ฉันอยู่ได้ด้วยตัวฉันจะไม่มีวันต้องพึ่งใคร
17 พฤศจิกายน 2544 22:09 น. - comment id 19841
น้ำตาเป็นยารักษาใจ อีกหน่อยก็คงมีคนรับอาสาดูแลแผลใจให้
18 พฤศจิกายน 2544 01:12 น. - comment id 19855
น้ำในตาให้หล่นมาปนน้ำฝน...ปิดบังคนเสียใจไม่ให้เห็น...ให้น้ำฝนชะล้างความชาเย็น...และบีบเค้นความเจ็บช้ำให้หมดไป
18 พฤศจิกายน 2544 04:22 น. - comment id 19872
น้ำตาไหลเอ่อนองล้น..ช่วยซะล้างความสูญเสีย และอยู่ต่อไป...สร้างชีวิตใหม่ที่เข้มแข็ง
18 พฤศจิกายน 2544 13:15 น. - comment id 19925
ดูเข้มแข็งดีจ้า....