หมาหมา

kOrOkOsO

พิรุณสายฉ่ำฟ้า           คำราม
ผาดผ่าเมฆาคราม      กึกก้อง
ธุลีร่อนกลิ่นลาม          คุโชย
หมาในผ้าห่มร้อง        ระง่ำโอดครวญ
เจ้าตัวเมียแม่ป้อน        ลูกซุก
แอบกัดแย่งดูดจุก         เต้านม
เมฆกระชั้นชากลุก         คืบคลาน
กระหน่ำซัดน้ำลม           หลากนอง   เต็มตัว
ตรงแคร่ผุเก่าใกล้         ทางเดิน
ข้างลังกล่องเก็บเงิน       วางทิ้ง
มันวิ่งซบหลบเนิน          แนบแม่
ปากสั่นใจประวิง            รอดตาย  ยังตู				
comments powered by Disqus
  • คะน้า

    17 พฤศจิกายน 2544 11:57 น. - comment id 19811

    เขียนเก่งนะ
  • น้องต้อง

    28 พฤศจิกายน 2544 02:58 น. - comment id 21449

    พี่มี่บรรยายได้ดีมากอ่ะ คำก็ดีภาษาก็ดี
  • เอ๋ค่ะ (แก้วรัดเกล้า)

    6 ธันวาคม 2544 17:00 น. - comment id 23174

    เห็นด้วยอย่างยิ่งว่าเขียนเก่งอ่ะ
    น่านะอยากเขียนได้อย่างนี้บ้างจังเลยอ่ะ
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน