โอ้สวรรค์ใยส่งข้ามาเกิด ไม่ประเสริฐเลิศเลอดั่งเกลอข้า โอ้สวรรค์รันทดใจใยส่งมา ให้ตัวข้าพ่ายแพ้แก่ผู้คน มีอะไรที่ข้าดีเป็นที่หนึ่ง มีอะไรที่ข้าซึ่งยังสับสน แสดงได้ต่อสายตาประชาชน ไม่อายคนอายใครที่ได้ดู ใครที่เห็นเขาก็หาว่าข้าโง่ ไม่ใหญ่โตตัวข้าน่าอดสู แม้นบุราณท่านว่าผิดเป็นครู แต่ข้ารู้เพียงผิดแต่สิ่งเดียว โอ้สวรรค์ท่านส่งข้ามาเกิด ใม่ประเสริฐเลิศเลอดั่งเกลอเฉลียว โอ้สวรรค์ท่านผิดเพียงสิ่งเดียว คือสร้างข้าให้เฉียวฉุนท่านเอง
นักเลงกลอน 16 พ.ย. 2544 06:50 น. - ID 5701 
1230
0
0
16 พฤศจิกายน 2544 08:01 น. - comment id 19590
อ่าวๆๆ โทษสวรรค์มั่วเลยนะครับ อิอิ ไปอิจฉาใครเขาเนี่ย
16 พฤศจิกายน 2544 14:19 น. - comment id 19636
อย่าไปอิจฉาเข้าเลยจ้า.... ทำตัวเราให้มีความสุขดีกว่า... แล้วเขาจะอิจฉาเรา
16 พฤศจิกายน 2544 19:31 น. - comment id 19649
ทุกๆอย่างอยู่ที่ทัศนคติของเราเอง
17 พฤศจิกายน 2544 01:21 น. - comment id 19684
เคยจำกลอนบทหนึ่งเป็นของใครเขียนก็จำไม่ได้ เขาเขียนไว้ว่า "จงพอใจในสิ่งที่มีอยู่ อย่าโห่กู่พระเจ้าสร้างเราผิด เวรและกรรมนำมาบุญญาฤทธิ์ จะนิมิตมนุษย์ได้อย่างไรกัน" นำมา Post ไว้ตรงนี้ก็เข้ากับบรรยากาศนะครับ
17 พฤศจิกายน 2544 02:25 น. - comment id 19695
เยี่ยมครับ บรรยายได้ดี เรื่องแบบนี้ โทษใครไม่ได้ อยากหล่อแก้ไขได้ครับ อิ อิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
