ยิ้ม...ฉันยิ้มทั้งวัน ก็เธอเดินมาใกล้ฉันจึงหวั่นไหว ปลื้ม...จนแทบลืมหายใจ หน้าแดงเพราะอาย...เธอก็ยังไม่รู้เลย ฉันเขินแทบจะบ้าตาย พอฉันยิ้มให้เธอก็ยังนั่งเฉย ฉันก็หวั่นไหวเหมือนทุกทีที่เคย เธฮก็ไม่เคยรู้เลย...ซื่อบื้อจัง
9 พฤศจิกายน 2544 21:36 น. - comment id 18552
เห็นด้วยๆ
10 พฤศจิกายน 2544 01:10 น. - comment id 18583
เออ
10 พฤศจิกายน 2544 01:38 น. - comment id 18587
เขารู้อยู่ต้องแกล้งมั้ง อิ อิ พยายามต่อไป แว่นหนา นะ
10 พฤศจิกายน 2544 01:57 น. - comment id 18598
เขานึกว่าคุณมีแฟนแล้วมั้ง
10 พฤศจิกายน 2544 04:41 น. - comment id 18625
ต้องบอกมากกว่านี้มั๊ง
10 พฤศจิกายน 2544 06:53 น. - comment id 18649
อืม.........เยี่ยมฮะ
10 พฤศจิกายน 2544 10:18 น. - comment id 18697
แต่งได้ซะใจดี เจ็บมาก.....เลยนะคุณแว่นหนา
10 พฤศจิกายน 2544 15:02 น. - comment id 18729
เยี่ยมจังเลย...แว่นหนา... ไม่ได้เจอหลายวันเลยจ้า...
10 พฤศจิกายน 2544 23:35 น. - comment id 18773
ถ้างั้นคงต้องบอกเค้าเองแล้วละ
14 พฤศจิกายน 2544 04:59 น. - comment id 19306
เอาใจช่วยจ้า
20 พฤศจิกายน 2544 09:27 น. - comment id 20280
โอ้ อะไรจะปานนั้น