ฉันหายใจอยู่เพราะโลกหมุน ไม่ได้ขึ้นอยู่ กับการมีคุณ หรือไม่ แม้บางครั้ง...การอยู่ลำพัง จะเหงาใจ แต่ก็ไม่ได้ อาลัย..เพียงการจากไปของตะวัน ส่วนคุณ คุณก็ยังหายใจ ยังมีชีวิตให้ใช้ไป..จนกว่าจะถึงฝั่งฝัน เมื้อเส้นรักเรา ขนาน ก็โปรดอย่าทัดทานกัน อย่าเอาความเหงามาผูกพัน เพียงเพื่อให้คืนวันมันผ่านไป เพราะชีวิตต่างก็เป็นของเรา หลายเวลา เหงา เศร้า เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าก็เริ่มใหม่ อย่าฝืนในความฝัน อย่าทรมานกันต่อไป ยอบรับซะเถอะ ว่าเราไกล..จนไม่อาจกลับไปเพื่อรักกัน
แพรวา 6 พ.ย. 2544 20:53 น. - ID 5309 
779
0
0
6 พฤศจิกายน 2544 22:46 น. - comment id 18032
ชีวิตใครชีวิตมัน ซักวันมันจะจูนเข้าหากันได้นะ อิ อิ จริงไหม แพรวา
7 พฤศจิกายน 2544 00:44 น. - comment id 18041
นั่นสิเนอะ นิติ
7 พฤศจิกายน 2544 02:49 น. - comment id 18047
โห เพราะจังค่ะอ่านแล้วอิน
7 พฤศจิกายน 2544 07:42 น. - comment id 18068
เพราะมากเลยค่ะ...เห็นด้วยกับกลอนบทนี้ อือ ซึ้ง
7 พฤศจิกายน 2544 09:26 น. - comment id 18083
ชอบมากค่ะ
7 พฤศจิกายน 2544 10:16 น. - comment id 18093
เพราะดีค่ะ
7 พฤศจิกายน 2544 11:17 น. - comment id 18103
ไม่รัก ..แต่ก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้อยู่นะ แพรวา
7 พฤศจิกายน 2544 13:42 น. - comment id 18128
เพราะจัง.... จับใจ.... เศร้าด้วยเนอะ....
7 พฤศจิกายน 2544 22:36 น. - comment id 18174
ความรัก ไม่ได้ขึ้นอยู่ที่ว่า ใครรักเรา แต่ขึ้นอยู่ที่ว่า " เรารักใคร "
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด