ก็อย่างว่าไม่เคยอายใครจะเล่าให้ฟัง............. วันนั้นไปเที่ยวกับเพื่อนว่าจะไปถ่ายรูปที่ ลีการ์เด้นท์ เดินหลงไปทั่วหลงซ้ายมั่งขวามั่ง เลยตัดสินใจไปร้าน ชาย พอถ่ายเสร็จพี่เขาบอกว่าค่อยมาเอารูป ตอน 4 โมงเย็น แต่ตอนนั้นมันเพิ่งบ่ายเลยไป ลี ตอนไป โบกรถตุ๊ก แต่ตอนกลับ เดินมาเองเหนื่อยแสนเหนื่อย แต่ตอนกลับเนี่ยจำทางกลับไม่ได้เลยถามเขาไปทั้ว ก็มาถึงร้าน ชาย ถามพี่เขาว่า รูปเสร็จแล้วยัง พี่เขาบอกว่ายัง เราเลยตกลงกันว่า ให้อ้อมาเอา แล้วพี่เขาถามอีกน๊ะว่าบ้านอยู่ไหน สงสัยพี่เขานึกว่าอยู้ต่างจังหวัด จากนั้นก็กลับบ้าน แต่รู้มั๊ยไม่เหลือเงินแม้แต่บาทเดียว............................... บ้านนอกเขากรุง
น้ำพริก 18 เม.ย. 2547 08:34 น. - ID 51416 
910
3
0
18 เมษายน 2547 10:50 น. - comment id 249038
ผมเคยเข้ากรุง น้ำตาไหลเลยในวันแรก ไม่ใช่คิดถึงบ้าน แสบตา ควันมากเหลือเกิน รถติด 3-4 ชั่วโมง เดินยังเร็วกว่านั่งรถอีก ตอนจะลากรุง น้ำตาผมไหลอีก คราวนี้ไม่ใช่แสบตา สงสารเพื่อน ที่ต้องอยู่ในกรง ไม่ใช่กรงขัง คุก หรือเรือนจำ แต่หมายถึงกรงเทพ นั่นแหละ(ผมไม่เติมสระอุหรอก) กรงจริงๆแหละคุณ ผมกลับบ้านอากาศโล่งโปร่งสบายมาก กิน จ่ายน้อยลงนิด ผมก็มีเงินเก็บเพิ่มขึ้นได้แล้ว สวัสดีครับคนกรงเทพทั้งหลาย
23 เมษายน 2547 04:00 น. - comment id 252502
อือ เขียนได้น่าอ่านดีนะคะ
1 มิถุนายน 2547 15:29 น. - comment id 278219
บ้านนอกเข้าลิฟท์ ครั้งแรกที่ขึ้นลิฟท์โรงแรม พอประตูเปิดออก ก็ถอดรองเท้าก่อนตามมารยาทที่ดี แล้วเข้าลิฟท์ พอประตูลิฟท์เปิดออกมา หัวใจจะวาย รองเท้าหายไปไหน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
