ขอโทษที ... ที่นี่ไม่ใช่ป้ายรถเมล์ ที่เธอจะแวะมาทำเท่เมื่อไหร่ก็ได้ เหงาก็เดินมา ... เบื่อหน้าก็หายไป โรคจิตหรือไง ... เห็นไหมว่า เนี่ย! --- คน รู้บ้างหรือเปล่าว่าทำใครเสียใจ หรือเธอคิดว่าเป็นของตาย ... จึงไม่เคยสน เห็นฉันเป็นแค่เก้าอี้เก่าๆ ... ไว้รองก้น สภาพแบบนี้มันเกินทนเกินทำใจ อดทนเพราะแสนรักมานมนาน ใจมันชาจนด้าน ... วันนี้จึงกล้าเอ่ยปากไล่ ไปให้พ้น ... อีตาพ่อพวงมาลัย ... หูหนวกหรือไง ... --- ที่นี่ ไม่ใช่ป้ายรถเมล์ ---
7 เมษายน 2547 00:26 น. - comment id 242586
โห.... ชอบ ๆ..ๆๆๆ..... คิดได้ไง..นี่.. ใจมันชาจนด้าน ... วันนี้จึงกล้าเอ่ยปากไล่ ไปให้พ้น ... อีตาพ่อพวงมาลัย ... หูหนวกหรือไง ... --- ที่นี่ ไม่ใช่ป้ายรถเมล์ --- ประชด..ได้ดี...มาก... ชอบง่ะ... ชอบคนปะชดปะชัน...
7 เมษายน 2547 01:18 น. - comment id 242608
ชอบจังค่ะ
7 เมษายน 2547 06:23 น. - comment id 242655
จะมองเห็น เป็นป้ายรถ หรือไม่ใช่ แต่เขาไล่ ให้ลง ด้วยรถจอด หมดระยะทาง สิ้นสุด หยุดถึงยอด หวังเธอทอด สะพาน ให้ฉันเดิน หูไม่หนวก แต่เพราะความรักทำให้ตาบอดครับ ชอบแก้ต่าง แก้ต้ว แก้ลำมากครับ
7 เมษายน 2547 12:01 น. - comment id 242713
ความคิดของพิมเหมือนคุณภูตะวันค่ะ
9 เมษายน 2547 19:04 น. - comment id 244172
คิดอะไรแปลกๆดี
21 เมษายน 2547 15:42 น. - comment id 251486
เพ่เก่งจังเลยอ่ะ....คิดได้ไง...สูดยอด!!!!